ქალმა, რომელსაც უთხრეს, რომ ვერასოდეს გაივლიდა ფეხზე, ვერ გააჩენდა შვილს და ვერ დახატავდა, შეუძლებელი შეძლო... - მშობლები

პაკისტანელი ქალი, მუნიბა მაზარის ცხოვრება ძალიან მძიმე იყო. როგორც მის ქვეყანაში მცხოვრები ქალების უმეტესობა, კონსერვატიულ ოჯახში ცხოვრობდა... პაკისტანელი ქალი, მუნიბა მაზარის ცხოვრება ძალიან მძიმე იყო. როგორც მის ქვეყანაში მცხოვრები ქალების უმეტესობა, კონსერვატიულ ოჯახში ცხოვრობდა, სადაც კარგი შვილი მშობლებს არასოდეს ეუბნება სიტყვას "არა". როდესაც მუნიბა 18 წლის გახდა, მამამ მისი გათხოვება მოისურვა. გოგონამ კი უპასუხა, რომ თუ ეს მამას გააბედნიერებდა, თანახმა იყო, დაქორწინებულიყო.

წყვილის თანაცხოვრება ბედნიერი არ აღმოჩნდა. ერთ დღესაც, მგზავრობისას, ქმარს საჭესთან ჩაეძინა და მანქანა თხრილში გადავარდა. მუნიბამ სხეულის მრავლობითი დაზიანება მიიღო, მოტეხილი ჰქონდა იდაყვის ძვალი, ლავიწი, მაჯა... ყველაზე მნიშვნელოვანი დაზიანება კი ხერხემალზე ჰქონდა. მუნიბას ქმარი უვნებლად გადარჩა.

"საავადმყოფოში 3 თვე გავატარე, სასოწარკვეთის ზღვარზე ვიყავი... ერთ დღესაც ჩემთან ექიმი მოვიდა და მითხრა: "გავიგე, გინდოდა, ხელოვანი გამოსულიყავი, შენ კი დიასახლისი დადექი. ცუდი ამბავი მაქვს შენთვის - ვეღარასოდეს დახატავ."

მეორე დღეს ექიმი კვლავ მოვიდა ჩემთან და მითხრა, რომ ხერხემალი ისე იყო დაზიანებული, სიარულს ვეღარ შევძლებდი. ღრმად ჩავისუნთქე და გავიფიქრე, "არაუშავს", - ყვება მაზარი. მოგვიანებით შეიტყო, რომ ხერხემლის დაზიანების გამო დედა ვეღარ გახდებოდა.

"ძალიან მძიმე ფსიქოლოგიურ მდგომარეობაში აღმოვჩნდი, მიჭირდა თეთრი კედლების და ხალათების ყურება მუდმივად, მოვითხოვე, მოეტანათ საღებავები და ტილოები, დახატვა მომინდა. პირველი ნახატები საავადმყოფოში შევქმენი, ეს არაჩვეულებრივი თერაპია იყო. ნახატებით ჩემს ამბავს ვყვებოდი," - ამბობს მუნიბა.

მან გადაწყვიტა, საკუთარი თავისთვის ეცხოვრა და ყველა შიში დაეთრგუნა, რაც აწუხებდა.

განაგრძეთ კითხვა