''სხვენზე ამიყვანა და მითხრა, გაიხადეო. გთხოვთ, არავის უთხრათ, გთხოვთ!"- რას იხსენებს მასწავლებელი? - მშობლები

"დედამ და მამამ არ მიაქციეს ყურადღება ჩემს ტირილს, ჩამაცვეს, თვითონაც ჩაიცვეს და სასწრაფოდ წამიყვანეს ჩემი კლასელის სახლში''

ბოლო დროს გახმაურებულმა მოზარდთა მიმართ განხორციელებული სექსუალური შევიწროების თემამ სულ უფრო მეტ დაფარულ ამბავს ახადა ფარდა. ამჯერად, კიდევ ერთი მსგავსი იტორიის გასაჯაროვება სოციალურ ქსელში მასწავლებელმა ნათია მანიამ გადაწყვიტა.

აი, რას გვიყვება ის:

"რატომ მალავენ, არ ჰყვებიან ბავშვები ისეთ რამეს, რაც უნდა თქვან, გაამხილონ, მოუყვნენ მშობლებს?

...მე ფსიქოლოგი არ ვარ და გამიჭირდება, ზუსტი და არგუმენტირებული პასუხი გაგცეთ.

უბრალოდ, მოვყვები ამბებს.

მეორე კლასში ვიყავი, როცა საღამოს ეზოში მოთამაშე მე და ჩემს ორ კლასელს ერთი კაცი მოგვიახლოვდა და ლიფტიორად გაგვეცნო.

- ოქტომბრელები ხართ?

- კი.

- ოქტომბრელები რომ ყველას უნდა დაეხმარონ, იცით?

- კი. ვიცით.

- დამეხმარებით?

- კი, მაგრამ რაში?

- ლიფტია გაფუჭებული და დახმარება მჭირდება რაღაც პატარა საქმეში.

შეგვიყვანა ჩვენთვის უცხო კორპუსში.

გამოიძახა ლიფტი.

ლიფტი მუშაობდა. მაგრამ ეჭვი არ შეგვპარვია არაფერში, რადგან იქვე მეორე ლიფტიც იყო. ვიფიქრეთ, ალბათ მეორეა შესაკეთებელიო.

- სამივე არ მჭირდებით. ერთი მინდა. აბა, რომელია ყველაზე ყოჩაღი?

- მე!

- არა, მე!

- არა, მეე! - ვიწევდით ხელს და ვხტებოდით მაღლა.

ამოირჩია. ყველაზე კაფანდარა, ყველაზე ლამაზი.

შევიდნენ ლიფტში. დაიძრნენ.

...დიდხანს ველოდით. დიდხანს. არ ვიცი, რამდენ წუთს. რადგან საათი არ მქონია. მაგრამ დრო ძალიან გაიწელა. გასართობად უამრავ სისულელეს ვიგონებდით.

ბოლოს კიბეებზე ჩამოირბინა მან, ჩვენმა ამხანაგმა. ტირილით.

გადაფურცლეთ მომდევნო გვერდზე

{{ArticleSplitCont}}

- წავიდეთ აქედან!

- რა მოხდა?

- სხვენზე ამიყვანა და მითხრა, ტრუსიკი გაიხადეო. მე გამოვიქეცი.

გთხოვთ, არავის უთხრათ, გთხოვთ!...

....

- ნათია, რა გჭირს, დე? მოხდა რამე?

- არა, არაფერი.

- აბა, რატომ ხარ ასე, დე? რა მოხდა?

რა მოხდა? რატომ ხარ ჩუმად? ნათია!

- არავის ეტყვი, დე? დაიფიცე, რომ არავის ეტყვი.

გამომტეხეს.

დედამ და მამამ არ მიაქციეს ყურადღება ჩემს ტირილს, ჩამაცვეს, თვითონაც ჩაიცვეს და სასწრაფოდ წამიყვანეს ჩემი კლასელის სახლში.

კარი მან გააღო. რომ დაგვინახა, ფერი დაკარგა:

- გეხვეწებით, არაფერი უთხრათ დედას, გეხვეწებით.

მერე კი ტუალეტში ჩაიკეტა...

მე კი საშინლად მრცხვენოდა, რომ ვუღალატე მეგობარს, რომ გავეცი მისი საიდუმლო და ახლა ჩემი მშობლები მის მშობლებს უყვებოდნენ იმ საშინელ ამბავს, რომლის საშინელებაც ბოლომდე არც მესმოდა მაშინ.

გადავწყვიტე, რომ აწი აღარ ვენდობოდი და აღარაფერს არ მოვუყვებოდი არასდროს...

...ბავშვის ტყავში ჩაძვრომა ძალიან ძნელია. ვერ გაიგებ, რატომ და როგორ იქცევა ასე. მისი ლოგიკა, აღქმა სხვანაირია." - წერს ნათია მანია.