"ამ სოფელში შვიდი პროფესორი და 40 აკადემიკოსი გაიზარდა, ახლა სკოლაც აღარ არის" - ქართველი ჟურნალისტის სულისშემძვრელი ამბები ქართული რეალობიდან - მშობლები

"ყველაზე მთავარი ის არის, რომ ჩვენ ვაკეთებთ სიკეთეს არაფრის ნაცვლად" თორნიკე ყაჯრიშვილს, როგორც ჟურნალისტს ბევრი იცნობს. თუმცა ალბათ ახლა განსაკუთრებით პოპულარულია, რადგან მის გადაცემას ტელეკომპანია "პალიტრა ნიუსის" ეთერში, "თავისუფალ თემას", საკმაოდ მაღალი რეიტინგი აქვს. მის მიერ მომზადებულ სიუჟეტებსა და გმირებზე შემდეგ მსჯელობენ, მათ ამბებს განიხილავენ და ხშირად ამ ადამიანების ცხოვრებაც კი იცვლება ხოლმე.

თორნიკეს სწორედ მის გადაცემაზე, მოსმენილ არც ისე მსუბუქ ამბებზე და საქართველოში მცხოვრები გაჭირვებული ადამიანების ბედზე ვესაუბრეთ.

- როგორ გაჩნდა გადაცემის გაკეთების იდეა?

- იდეა გაჩნდა ორი წლის წინ, ტელეკომპანია "პალიტრა ნიუსის" რებრენდინგის შემდეგ. აპოლიტიკური გადაცემა უნდა ყოფილიყო და ძირითადად სოციალური თემების გაშუქება გვევალებოდა. ჩემი ტელევიზიასთან შეხება იყო პირველი, რადგან ძირითადად ბეჭდური მედიის ჟურნალისტი ვიყავი - ახლაც ვწერ "კვირის პალიტრაში". თუმცა უნდა ითქვას, რომ მენდნენ. თავიდან გადაცემის გაკეთება დიდ სირთულესთან იყო დაკავშირებული. მიუხედავად იმისა, რომ ორი წელია გასული, დღემდე ყველა გადაღებაზე რაღაც ახალს ვსწავლობ. ეს არის საქმე, რომელშიც მუდმივად ვვითარდები.

- თანაც, უკვე საავტორო გადაცემაა...

- თავიდან არ იყო საავტორო გადაცემა, რამდენიმე ადამიანი ვმუშაობდით მის შექმნაზე. კვირის ერთ გადაცემას ერთი ჟურნალისტი ამზადებდა, მეორე კვირისას - მეორე და ა.შ. ბოლო ერთ წელია საავტორო გადაცემა იქცა.

- როგორ ეძებთ გადაცემისთვის რესპონდენტებს?

- ძირითადად სოციალურად დაუცველ, ავადმყოფ, ჯანმრთელობის პრობლემის მქონე ადამიანებთან გვიწევს ურთიერთობა. გამიჭირდება თქმა, როგორ ვეძებ გადაცემისთვის რესპონდენტებს. ხშირია შემთხვევები, როცა თვითონ გვირეკავენ ადამიანები თავიანთი პრობლემების გასაშუქებლად. მაგალითად, რამდენიმე დღის წინ დაგვირეკეს სოფელ ვანიდან და გვთხოვეს გაგვეშუქებინა უკიდურესად გაჭირვებული ოჯახის პრობლემა. ცხოვრობს შეზღუდული უნარების მქონე მამა სამ შვილთან ერთად, რომლებსაც ასევე აწუხებთ ჯანმრთელობის სერიოზული პრობლემები. ოჯახი თავს ყოფილი სასამართლოს დანგრეულ შენობას აფარებს, რომელსაც სახურავი დაზიანებული აქვს და წყალი ჩადის...

უნდა აღვნიშნო, რომ მხოლოდ დედაქალაქის მცხოვრებლებზე არ ვაკეთებთ გადაცემას, რეგიონებშიც ჩავდივართ. იმ ადგილებში მივდივართ, სადაც შეიძლება ყველაზე ნაკლებად სჯერათ ვინმეს დახმარების. ვცდილობთ, მივიტანოთ გაჭირვებული ადამიანების პრობლემები იმ პირებამდე, რომლესაც შეუძლია მათთვის დახმარების აღმოჩენა და რაც მთავარია, გადაცემა არის იმდენად რეზონანსული, რომ არ მახსოვს გაგვეკეთებინა რაიმე პრობლემაზე და არ დაერეკათ ჩვენთვის დახმარების სურვილით. ორშაბათს, გადაცემის გასვლის შემდეგ, არ არსებობს, ვინმემ არ დაგვირეკოს, არ იკითხოს ჩემი საკონტაქტო ნომერი. ეს იმდენად მასშტაბური გახდა, რომ უკვე ბუნებრივად მეჩვენება... თუმცა ბოლო პერიოდში რაც დავაფიქსირე, ამაზეც უნდა გავამახვილო ყურადღება, სამწუხაროდ, თუ გადაცემა გადის პოზიტიურ თემაზე, ამბავზე, რეზონანსი ნაკლებია მაყურებლის მხრიდან. მაგალითად, ჩვენს ეთერში იყო გასული ხარაგაულის რაიონის სოფელ ფარცხნელის შესახებ გადაცემა. აღნიშნულ სოფელში გაიზარდა შვიდი პროფესორი, 40-მდე აკადემიკოსი. მათ შორის ევგენი ხარაძე - აბასთუმნის ასტროფიზიკური ობსერვატორიის დამაარსებელი. ამ სოფლიდან იყვენ ადამიანები, რომლებმაც საქართველოში იმ ეპოქაში არარსებულ მეცნიერებებს დაუდეს საფუძველი და დღეს როგორც აღმოჩნდა, ფარცხნელში სკოლა აღარ ფუნქციონირებს. ამ თემაზე მომზადებული სიუჟეტიც ხომ გულსატკენი და სოციალური თემატიკის იყო, თუმცა დიდი ინტერესი არ გამოუხატავთ პრობლემის მიმართ, მიუხედავად იმისა, რომ დიდი ნახვები ჰქონდა ამ გადაცემას.

- თქვენი დაკვირვებით, რამდენად ბევრი ადამიანია ჩვენს ქვეყანაში ისეთი, რომლისთვისაც ხალხის დახმარება სასიცხოხლოდ მნიშვნელოვანი და გადამწყვეტია? რა არის ძირითადად მათი პრობლემების გამომწვევი მიზეზი?

- ძირითადად რეგიონებში, სადაც ჩავსულვარ გადაცემის მოსამზადებლად, პრობლემაა ის, რომ ახალგაზრდობა აღარ არის ფაქტობრივად. მიგრაციის თემა არის ყველაზე მტკივნეული. მაგალითად, სოფელ ჩოხში, სადაც წლების წინ სიცოცხლე ჩქეფდა, შარშან ვიყავით და ერთადერთი ბავშვი დაგვხვდა. მსგავს მდგომარეობაში ძალიან ბევრი სოფელია ჩავარდნილი. ჩემს სოფელში, ბოდბისხევში რომ ჩავდივარ, ახალგზრდებიდან, ჩემი თანატოლებიდან აღარავინ აღარ მხვდება. სახლები იკეტება და სოფლები იცლება.

დასმული კითხვის მთავარი პასუხი კი ის არის, რომ არ არის სამუშაო. მოქალაქეებს ექმნებათ ფინანსური პრობლემები, რის გამოც ადამიანებს უწევთ ოჯახების დატოვება. ახალგაზრდა ტოვებს ხანდაზმულ მშობლებს, მიდის ემიგრანტად. აქვე უნდა აღვნიშნო, სოციალური პრობლემების გამომწვევად სიზარმაცეც არანაკლებ დიდი მიზეზია...

- ყველაზე მძიმედ გასახსენებელი ისტორია, რომელზეც მოგიწიათ გადაცემის მომზადება...

- კონკრეტულად ასეთი გადაცემის გამოყოფა გამიჭირდება, იმდენად ბევრი გადაცმა გაგვიკეთებია მძიმე და მტკივნეულ თემებზე. ყველა ადამიანის პრობლემა გულთან მიმაქვს, სხვანაირად გადაცემაში ემოციას ვერც გადმოვიტან, ასე რომ არ იყოს... სულ რაღაც რამდენი თვის წინ კავაკეთე სიუჟეტი ქალბატონზე, რომელსაც ჰქონდა კანის მელანომა. ბოლო დროს გაშუქებული თემებიდან, ამ ქალბატონის ისტორია ყველაზე ტრაგიკული იყო ჩემთვის და ემოციურად ძალიან დავითრგუნე. იმდენად შევედი ამ ქალბატონის მდგომარეობაში, რომ ინტერვიუს დროს კითხვებიც კი დამავიწყდა. სანამ გარდაიცვლებოდა, ერთი თვით ადრე ჩავწერეთ მასთან ინტერვიუ. მაშინ მას და მის მეუღლეს სჯეროდათ, რომ დაავადებას მოერეოდნენ ძვირად ღირებული მედიკამენტის ყიდვით, რომელიც გერმანიიდან უნდა ჩამოეტანათ. ამ შემთხვევაში თანხის შეგროვებაზე იყო ძირითადი პრობლემა.

ეს გადაცემა რომ გავიდა ეთერში, საკმაოდ დიდი რეზონანსი მოჰყვა. წარმოუდგენლად უამრავი ადამიანი გამოგვეხმაურა და საკმაოდ დიდი თანხის შეგროვებაც შევძელით, ორი კურსი დავუფინანსეთ მკურნალობის, თუმცა საბოლოოდ მისი გადარჩენა ვერ შევძელით და ეს ქალბატონი ერთი თვის თავზე გარდაიცვალა. მისი გარდაცვალების შემდეგ ისევ ჩავედი ოჯახში და მეორე გადაცემის გაკეთების შემდეგ კიდევ უფრო დიდი დახმარება გაუწიეს ოჯახს და დღემდე ეხმარებიან ბავშვებს კეთილი ადამიანები. აქვე არ შემიძლია არ აღვნიშნო, რომ პირველი გადაცემის გასვლის შემდეგ შინაგან საქმეთა მინისტრი ჩავიდა ოჯახში და გაურკვეული ფინანსური დახმარება აღმოუჩინა ავადმყოფს და როგორც მაქვს ინფორმაცია, დაკრძალვის დღესაც იყო ჩასული ოჯახში. (იხილეთ ამ ოჯახის ისტორია და დაობლებული ბავშვები, რომლებსაც მამა ზრდის)

კიდევ ერთი ტრაგიკული ოჯახის ისტორია მინდა გავიხსენო, რომელმაც ასევე ძალიან ემოციურად იმოქმედა ჩემზე. ეს არის დამპლოს სასაფლაოს საყარაულოში სამ მცირეწლოვან შვილთან ერთად მცხოვრები დედის ამბავი.

- კონრეტული გადაცემის ეთერში გასვლის შემდეგ თუ გრძელდება ურთიერთობები რესპონდენტებთან?

- დიახ, რა თქმა უნდა. ურთიერთობები გრძელდება. დღემდე მირეკავს ერთი ქალბატონი, რომელიც საბურთალოს ქუჩაზე ვაგონში ცხოვრობს შვიდ შვილთან ერთად. მასზე გასულ წელს გავიდა სიუჟეტი და სულ მირეკავს, თუ რამე პრობლემა აწუხებს... ამ საუბარში კიდევ ერთი ისტორია გამახსენდა... გასულ წელს მქონდა „კარვების ქალაქზე“ გადაცემა და იქ გავიცანი ერთ-ერთი ქობულეთელი ქალბატონი, რომელსაც მხედველობა დაკარგული ჰქონდა. მასთან ინტერვიუს ჩაწერის დროს გაირკვა, რომ მონათლული არ იყო და მისი სურვილი იყო, მოუნათლავი არ დარჩენილყო. ერთდაერთი შვილი ჰყავდა, რომელიც ზღვაში დაიღუპა და იმდენად იმოქმედა შვილის ტრაგედიამ, რომ ფსიქიკურად დასუსტებულმა სახლს წაუკიდა ცეცხლი. ინტერვიუს დროს მე შევპირდი, რომ მოვნათლავდი და აუცილებლად გავაკეთებ ამას.

- ბოლოს რომ გვითხრათ, როგორ შეაფასებთ "თავისუფალი თემის“ ორწლიან პერიოდს?

- ბოლო პერიოდზე გავამახვილებ ყურადღებას და ვიტყვი, რომ უკანსკნელი ორი თვის განმავლობაში ტელევიზიების რეიტინგში „თავისუფალი თემა“ რეიტინგის ხუთეულშია. საკმაოდ რეზონანსული გადაცემაა და ამას მე რეიტინგების გარეშეც ვგრძნობ, რადგან ყოველ ორშაბათს მაყურებელი ელოდება ჩვენს ეთერს. ყველაზე მთავარი კი ის არის, რომ ჩვენ ვაკეთებთ სიკეთეს არაფრის ნაცვლად, საბოლოოდ გამოდის ის, რომ ჩვენი წყალობით ძალიან ბევრ ადამიანს მოუგვარდა სოცილური თუ ჯანმრთელობის მხრივ გამოწვეული პრობლემა.

რუსკა კილასონია