არ იცი, უნდა გაიქცე, თუ უნდა იჩხუბო, თუ იხვეწო, დაანამუსო, იტირო ან იკივლო
სექსუალური შევიწროვების თემაზე ქილიკი და ენის ფხანა სოციალური ქსელის მორიგი ტალღაა. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი სულისშემძვრელი ისტორია მოვისმინეთ, უმეტესობის რეაქცია ასეთია: "რატომ იყო აქამდე ჩუმად", "აქამდე როგორ ითმენდა", "რატომ მიიყვანა საქმე აქამდე" და ა. შ.
ვფიქრობთ, ამ კითხვებს საინტერესოდ და გასაგებად პასუხობს იურისტი ე. ონიანი, რომლის პოსტსაც გთავაზობთ:
"გარკვეულწილად მესმის, რომ კაცები, მათ შორის კარგი და არამოძალადე კაცები, ბოლომდე ვერასდროს გაიგებენ, რას ნიშნავს ქალისთვის შევიწროვების და სქესობრივი (თუ სექსუალური, როგორცაა) ძალადობის შიში, რადგან თავად არასოდეს განუცდიათ იგივე სრულად და ყველა
-0:42
კომპონენტით.
ხშირად ამბობენ, ჩვენც ვიცით რა არის ძალადობა, ქუჩის ჩხუბი, დაჭრა, სიკვდილის შიში და საფრთხე გაგვივლია, ზოგსაც ჰომოსექსუალი დაგვჩალიჩებია, დიახ, ჩვენც ვიცითო.
არა. არ იცით.
ანალოგიურად, ვერასდროს (მი)ხვდებით კონკრეტულ სიტუაციაში ქალები რატომ არ იქცევიან სხვანაირად, უფრო სწორად ან უფრო თამამად, ვიდრე იქცევიან.
თქვენ არ იცით, რას ნიშნავს, როცა გაოცება, შეურაცხყოფა, სიბრაზე, უსუსურობის განცდა, "მე ხომ არ შემეშალა"-ს განცდა, ფიზიკურად ძალადობის/სიკვდილის შიში და საკუთარი სხეულის დაბინძურების შიში ერთდროულად გიპყრობს. სწორედ ეს ახლავს ამგვარი ძალადობის საფრთხეს. ყველა ემოცია ერთად.
როცა რეაქცია საჭიროა წამებში, სიტყვითაც და ფიზიკურადაც, ამ დროს შოკირებული სიტყვებს ვერ აარჩევ, ვერც სწორ რეაქციას, რაც არ უნდა ბევრჯერ გქონდეს ნაფიქრი ამაზე და საკუთარ ფიზიკურ ძალებსაც არ ენდობი კაცისგან განსხვავებით.
არ იცი, უნდა გაიქცე, თუ უნდა იჩხუბო, თუ იხვეწო, დაანამუსო, იტირო ან იკივლო. თუ საერთოდ ფარხმალი დაყარო, რომ თავი გადაირჩინო ფიზიკურად, თუ უფრო მძიმე ძალადობის საფრთხეა, ვიდრე უბრალოდ შევიწროვება.
ისიც იცი, თუ რამეს არასწორად გააკეთებ, შენს გარშემო ხალხი ა პრიორი გვერდში არ დაგიდგება. თუ თქვენ არამკითხე "პიდარასტს" წიხლქვეშ გაიგდებთ, ტაშს დაგიკრავენ, ქალებს კი, რომც მოვერიოთ, უკეთეს შემთხვევაში ზურგსუკან ქირქილი და "ქაჯად" მონათვლა, უარეს შემთხვევაში კი პირში - "რატომ მიიყვანე აქამდე საქმე", "ალბათ შენც მიეცი საფუძველი" და ახლობლებისგან, განათლებულებისგან დამუნათება არ აგვცდება.
სამაგიეროსაც ვერასდროს გადაუხდი მოძალადეს იმავე ფორმით, რომ გული მოიფხანო. შეავიწროვებ თუ იძალადებ?
ამიტომ გავჩუმდებით, ხმას არ ამოვიღებთ, თავს როგორმე გადავირჩენთ ან ვერ გადავირჩენთ, მერე არაფერს მოვყვებით, კიდევ რომ არ დაგვიმატონ, ან მაქსიმუმ სხვა ქალებს, დედებს, დეიდებს, მეგობრებს მოვუყვებით, როგორ გვიფათურებდნენ ხელებს ბავშვობაში ტრანსპორტში თუ პურის რიგებში პედოფილი ბიძიები და როგორ ვეკვეხებოდით ქალებს შორის, რომლებსაც იქით უნდოდათ ბავშვების აფარება. მამებს, რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი არ გაუგიათ. ასე ვერ გაიგებთ თქვენც თქვენი დედების, დების, მეგობრების, შეყვარებულების, ცოლების და შვილების ნამდვილ ამბებს, რომლებიც თქვენს გვერდით და ამავე დროს თქვენს მიღმა ხდება და ყოველთვის გეგონებათ, რომ ეს მხოლოდ გიჟი ფემინისტების სექსუალური ფანტაზიების ნაყოფია".