ხვიჩა მაღლაკელიძე: "საქორწინო ბეჭედიც ჩაგვიბარებია ლომბარდში და ვალებიც აგვიღია..." - მშობლები

"ამ ყველაფრის ყველაზე დიდი გამნეიტრალებელი და მკურნალი იყო ის სიყვარული, რომელიც დღემდე გვაქვს" - ინტერვიუ პირად საკითხებზე ცნობილი გიტარისტის – ხვიჩა მაღლაკელიძის ლამაზ და ჰარმონიულ ოჯახს მალე ორი ათეული წელი შეუსრულდება... მუსიკოსი გვიამბობს თუ როგორ შეიქმნა მისი ოჯახი და რა არის დღემდე მისთვის უმთავრესი...

- ჩვენი ოჯახი სულ მალე ორ ათეულ წელს შეასრულებს. 1999 წელს გავიცანით ერთმანეთი, 2000 წელს დავქორწინდით, 2001 წელში გაჩნდა პირველი ვაჟი – ირაკლი და 2010 წელს – ილიკო... მარი რომ დავინახე, იმ წამსვე შემიყვარდა, ჯერ კიდევ სანამ ხმას ამოიღებდა. მე 20 წლის ვიყავი და მარი - 16 წლის. უკვე თავი მომქონდა ბათუმში კარგ ტიპად. გიტარისტი გახლდით, გრძელი თმებით... ზოგი ამბობდა, რა თანამედროვეაო, ზოგიც - ბიძია, პატრონი არ გყავს, წადი, მაგ თმები და წვერი გაიპარსეო. ერთ-ერთ ანსამბლში ლამის ბაღიდან ვიყავი და ცოტა მოჩიტული უკვე გიტარისტი გახლდით... ერთ დღესაც ჩვენმა ხელმძღვანელობამ კასტინგი გამოაცხადა. მარი კასტინგზე რომ დავინახე, მაშინვე თვალი დავასვე... თუმცა ერთი გამოჩნდა და მყისვე გაქრა, გოგოებს გაყვა, კასტინგში აღარც მიუღია მონაწილეობა. წარმოიდგინეთ, ადამიანის სახელი და გვარიც არ ვიცოდი და ისე ვეძებდი ქალაქში. ვიზუალურად ძალიან მომეწონა, ახლა ხომ კარგია და მაშინ "ვაფშე" სასწაული იყო. ბათუმი პატარა ქალაქია, მაგრამ ყველგან დავბოდიალობდით მე და ჩემი მეგობრები, იქნებ სადმეს გადავეყაროთ-მეთქი... გაყინული სკუმბრიას თავლებით ვეძებდი ყველგან და სულაც რომ ენაბლუ და ყრუ-მუნჯი ყოფილიყო, არ ვჩიოდი. შემდეგ მომაფიქრდა, რომ როგორც თბილისშია დიდი შანსი, ნაცნობი რუსთაველზე ნახო, ასევეა ბათუმის ბულვარიც. ამიტომაც მეგობრებს ვუთხარი, საღამოს ბულვარში გაგვესეირნა. პირველ არა და მეორე მცდელობაზე კი გადავეყარე ჩემს გულის სწორს... მას ხომ საერთოდ წარმოდგენაც არ ჰქონდა მე თუ ვეძებდი, ბავშვი თავისთვის მისეირნობდა. მე კიდევ დავეტაკე და ავყვირდი, რამდენი ხანია დაგეძებთ-მეთქი. გაგიჟდა ვინ ხარ, რა გინდაო... კასტინგზე რადგან იყო მოსული, ასე თუ ისე მუსიკის ნიჭი ხომ ექნებოდა და მივახალე, ვიცი რომ ძალიან კარგად მღერი და საკუთარ სიმღერას რომ აკომპანიმენტი გაუკეთო, ისეთი თითები გაქვს, აუცილებლად გიტარა უნდა ისწავლო, შენში ტალანტს ვხედავ-მეთქი... დავიბარე სადაც რეპეტიციებს ვმართავდით და ერთი სერიოზული გაკვეთილი მართლაც ჩავუტარე. თავიდან არაფერს ვეუბნებოდი, უბრალოდ იმით ვტკბებოდი, რომ ჩემთან დადიოდა. ერთ დღეს ვუთხარი მეც შენი სახლისკენ მოვდივარ და მიგაცილებ-თქო, გავაცილე და წამოვედი ფეხით ფიქრებში ჩაძირული... როცა მივხვდი, რომ მეტის ატანა აღარ შემეძლო, სიყვარულში გამოვუტყდი... საბედნიეროდ ყველაფერი კარგად დაგვირგვინდა...

- ყოველთვის პოზიტივს აფრქვევთ და შორიდან ისე ჩანს თითქოს პრობლემა არასოდეს ჰქონიათ... თუ გქონიათ ოჯახში დაბრკოლებები, თუნდაც ფინანსური?

- მის მეტი რა გვინახავს, საქორწინო ბეჭდის ლომბარდში ჩაბარებიდან დაწყებული, ვალების აღებით დამთავრებული... ამ ყველაფრის ყველაზე დიდი გამნეიტრალებელი და მკურნალი იყო ის სიყვარული, რომელიც დღემდე გვაქვს. კრიზისული პერიოდები ყოფილა, მაგრამ არასოდეს ის კითხა არ დასმულა, დღეს რა ვჭამოთო... ჩემი მაცივარი ყოველთვის სავსე იყო და ამისთვის ტყავს ვიძრობდი იმდენს ვშრომობდი. ოჯახს რომ არ მოშივებოდა, დღე და რამე ვშრომობდი... განაგრძეთ კითხვა და იხილეთ სახლის ფოტოები