"სალომეს რომ არ დაჯახებოდა, აუცილებლად დაეჯახებოდა და მოკლავდა სხვის შვილს..." - მშობლები

რას წერს ორი წლის წინ გუდაურში დაღუპული 12 წლის სალომე ტატიშვილის დედა 2016 წლის 10 იანვარს მომხდარმა ტრაგიკულმა შემთხვევამ მთელი საქართველო შეძრა - 12 წლის სალომე ტატიშვილს სრიალის დროს დიდი სისწრაფით შეეჯახა 18 წლის მოთხილამურე ბიჭი. სალომე ადგილზევე დაიღუპა, ახალგაზრდა მამაკაცი კი დაშავდა. არსებული ინფორმაციით, 18 წლის ბიჭი შემთხვევის დროს ნასვამ მდგომარეობაში იმყოფებოდა და სრიალის დროს გაჩერება ვერ მოასწრო, რის გამოც მთელი სისწრაფით დაეჯახა 12 წლის გოგონას.

დაღუპული სალომე ტატიშვილი სამედიცინო ცენტრ "იუნონას" გენერალური დირექტორის მერაბ ტატიშვილის ქალიშვილი და აკადემიკოს დავით ტატიშვილის ძმისშვილი იყო. ტრაგედიიდან ორი წლის შემდეგ ირკვევა, რომ ახალგაზრდა, რომელმაც 12 წლის გოგონა იმსხვერპლა დღემდე დაუსჯელია, სალომეს ოჯახი კი სამართალის აღსრულებას ელის. გოგონას დედა, ნინო ჟვანია "ფეისბუქის" პირად გვერდზე ვრცელ პოსტს წერს აღნიშნულთან დაკავშირებით:

"ორ წელზე მეტი გავიდა გუდაურში სალომეს გარდაცვალებიდან. უპასუხისმგებლო და უტიფარი მოსრიალე დაეჯახა, დალეწა და ადგილზე მოკლა 12 წლის მზესავით ბავშვი, საკუთარი დების და მეგობრების თვალწინ. მოდიოდა ნასვამი, აწყვეტით, პირდაპირი დაშვებით, ჯოხების გარეშე. დაეჯახა ზურგიდან, მიაყენა უმძიმესი დაზიანებები და შანსი არ დაუტოვა. ამ ფაქტზე საქმე, რა თქმა უნდა, აღიძრა. თუმცა, მე თვეზე მეტი ამისთვის არ მეცალა - ჩემი დარდი და განცდები მქონდა. ამას თან ერთვოდა ჩემი დანარჩენი შვილების მდგომარეობა - ერთ დღეში მთლიანად შეეცვალათ სამყარო, მოლოდინები და მომავალი... ერთ დღეში გაიზარდნენ და დასევდიანდნენ.

დაახლოებით თვენახევრის შემდეგ, როცა დავინტერესდი, სად იყო იმის დედა, ვინც დაეჯახა სალომეს ან მამა, მათი ოჯახის რომელიმე წევრი, რატომ არცერთი არ მოვიდა ჩვენთან, ჩვენსავით განადგურებული, სამძიმრის სათქმელად, აღმოვაჩინე, რომ ამ დანაშაულის ჩადენიდან პირველივე წუთებში გიორგი ლიპარტელიანის ოჯახი განცდების და სინანულის მაგივრად გამალებით ცდილობს თავის დაძვრენას და პასუხისმგებლობისგან გაქცევას. პირველად ცხოვრებაში შევეჯახე ხალხის ისეთ კატეგორიას ამ ოჯახის სახით, რომელსაც მსგავსი ტრაგედიის შემდეგ სურს ჩვეულებრივად გააგრძელოს ცხოვრება. დარბიან გამოძიებაში, პროკურორებთან, ზეწოლას ახდენენ მოწმეებზე და ყველა ძალას ხმარობენ, რომ საქმე შეწყდეს. ხუთი თვე დასჭირდა ბრალის წაყენებას და საქმის სასამართლომდე მიტანას, მთელი ხუთი თვე, როცა ყოველ მეორე დღეს ხან მცხეთაში და ხან გორში (თბილისში გადმოტანამდე საქმეს იძიებდა მცხეთა-მთიანეთის პროკურატურა) გვიბარებდნენ გამომძიებლები მე, მერაბს და ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის წარმომადგენელ ადვოკატს, რომელიც ჩვენი უფლებადამცველია ამ საქმეში, რაღაც ზღაპრებს გვიყვებოდნენ იმ იმედით ალბათ, რომ დავიღლებოდით და ხელს ჩავიქნევდით. განაგრძეთ კითხვა