შვილმკვდარი დედის საოცარი გადაწყვეტილება ინტერნეტომხმარებელი მანანა ჯიბლაძე ერთი ქალბატონის სიკეთის ამბავზე წერს. ალბათ ამ ამბის გაგება ბევრს ეამება:
"შემოვიდა ფერმკრთალი, მძიმე შავით შემოსილი... სათნო სახით, უსაშველოდ თბილი და ნაღვლიანი, მაგრამ სხივჩაუმქრალი მზერით... მომესალმა, დაჯდა და:
- ფონდი დავარეგისტრირე, თქვენი კუთხით მინდა გარკვევა ვალდებულებებშიო, - მითხრა.
- რა მიზნით დაარეგისტრირეთ-თქო, ვკითხე
- თუ ძალიან არ შეგაწუხებთ, ცოტა შორიდან დავიწყებო და მომიყვა:
- მე სოფელ კუმისის სკოლის პედაგოგი ვარ, 2008 წლის ომში შვილი დამეღუპა, სამხედრო ექიმი იყო, მისი გარდაცვალების შემდგომ ყოველთვიური დახმარება დამინიშნეს - 1000 ლარის ოდენობით, ამ თანხამ მოსვენება დამიკარგა, გარშემო უამრავ შეჭირვებულს ვხედავ, გადავწყვიტე, მათ დავხმარებოდი, წლებია ასე ვაკეთებ, ვფიქრობ, ჩემი ზურაც მომიწონებდა და შემიქებდა საქციელს, ახლა კი ფონდის დარეგისტრირება ჩავთვალე საჭიროდო.
ტუჩებზე მლაშე სისველე ვიგრძენი...
ხმა ამიკანკალდა:
- რატომ ფონდი, გაგეგრძელებინათ როგორც დაიწყეთ-თქო.
- ძალიან ბევრს უჭირს, ჩემი კაპიკები ზღვაში წვეთია, არიან სოფელში თითოოროლა შეძლებულები, ისეთებიც ხომ იქნებიან, ვინც მრუდე ცხოვრებით იცხოვრა და ახლა სინანულის ჟამი უდგათ, ცოდვები იქნება ამ გზით გამოისყიდონ, ყველა ერთად კი ბევრს დავეხმარებითო.
გაერკვა, რაც აინტერესებდა და წასასვლელად მოემზადა...
- თქვენს ფოტოს დავიტოვებ,თუ ნებას დამრთავთ-თქო - ვთხოვე დაკარგული ხმით
მოკრძალებული ღიმილით იუარა:
- არაა საჭირო... ჩემი შვილის შესახებ, ჩემს დაწერილ წიგნს გისახსოვრებთო.
წიგნის გადმოცემისას, მალულად და შესაბამისად დაბალი ხარისხით, მაინც
მოვახერხე გადაღება...
როგორ არ გადამეღო, ან როგორ არ მომეყოლა ?!. (მადონა ჯიქია)"