"რატომ გგონიათ, რომ მე და ანანიაშვილს ერთმანეთის გვშურს?!" - ირმა ნიორაძე არჩევნებს ეხმიანება - მშობლები

ნი­ო­რა­ძე პა­სუხს სცემს იმ ადა­მი­ა­ნებს, ვინც სა­ლო­მე ზუ­რა­ბიშ­ვი­ლის მხარ­და­ჭე­რის გამო „ერის ღა­ლატ­ში“ და­ა­და­ნა­შა­უ­ლა ქარ­თველ პრი­მა-ბა­ლე­რი­ნა ირმა ნი­ო­რა­ძის "ფე­ის­ბუ­ქის" გვერ­დზე საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბის შე­სა­ხებ გან­ცხა­დე­ბა ვრცელ­დე­ბა, სა­დაც, ასე­ვე, ნი­ო­რა­ძე პა­სუხს სცემს იმ ადა­მი­ა­ნებს, ვინც სა­ლო­მე ზუ­რა­ბიშ­ვი­ლის მხარ­და­ჭე­რის გამო „ერის ღა­ლატ­ში“ და­ა­და­ნა­შა­უ­ლა.

„დიდ­ხანს ვფიქ­რობ­დი რა ფორ­მით გა­მე­ცა თქვენ­თვის პა­სუ­ხი და ისიც კი ვი­ფიქ­რე მარ­ცხე­ნა ლო­ყაც შე­მო­მეშ­ვი­რა თქვენ­თვის, რად­გა­ნაც ასე ვარ გაზ­რდი­ლი თუმ­ცა, ალ­ბათ დად­გა ის მო­მენ­ტი ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში, რომ ვარ­დის­ფერ ფე­რებ­ში ყვე­ლა ერ­თმა­ნეთ­ში არ აგ­რი­ოთ. ერთხე­ლაც მო­მი­წია პა­სუ­ხის გა­ცე­მა რუ­სუ­ლი მე­დი­ის­თვის, რო­დე­საც რუ­სე­თი­დან დე­პორ­ტი­რე­ბუ­ლი ჩემი ქარ­თვე­ლე­ბი და­ვი­ცა­ვი, ხოლო 2008 წლის ომის შემ­დეგ კი რუ­სე­თი­დან წა­ვე­დი.

ჩემ­ზე წერთ რომ მო­ღა­ლა­ტე ვყო­ფილ­ვარ, მო­ღა­ლა­ტე რომ ვიყო მარ­თლაც არ უნდა გა­მაჩ­ნდეს და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი აზრი და ალ­ბათ თქვენ­თვის უნდა მე­კი­თხა და თქვენ­თვის სა­სურ­ვე­ლი საპ­რე­ზი­დენ­ტო კან­დი­და­ტის­თვის უნდა მი­მე­ცა ხმა.

2004 წელს მე გა­ვა­კე­თე ჩემი არ­ჩე­ვა­ნი ჩემს სუ­ლი­ე­რე­ბა­ში, მა­ში­ნაც არა­ვის უკარ­ნა­ხია ასე არ მო­იქ­ცეო, არ გა­მი­კე­თე­ბია წი­ნას­წა­რი გათ­ვლე­ბით ის არ­ჩე­ვა­ნი რო­მე­ლიც არა პი­რა­დად ჩემი, არა­მედ ჩემი ქვეყ­ნის გამ­თლი­ა­ნე­ბას და ბედ­ნი­ე­რე­ბას ეკუთ­ვნო­და.

მე მა­შინ ჩემი ხმა ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბას მი­ვე­ცი და პრე­ზი­დენტ ბა­ტონ მიშა სა­ა­კაშ­ვი­ლის ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის კონ­ცერ­ტშიც მი­ვი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა ჩვენ ცნო­ბილ კო­ლე­გებ­თან ერ­თად. მე ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ვი­ყა­ვი მა­შინ, რად­გან გაბრ­წყი­ნე­ბუ­ლი იმე­დის თვა­ლე­ბით ვუ­ყუ­რებ­დი ჩემი ქვეყ­ნის მო­მა­ვალს, თა­ვი­სუ­ფა­ლი და მშვი­დი გუ­ლით ვსუნ­თქავ­დი და სწო­რედ სულ მალე გა­და­მე­კე­ტა ეს თა­ვი­სუ­ფა­ლი სუნ­თქვა.

სან­კტ-პე­ტერ­ბურ­გში, ჩემს ბი­ნა­ში სპექ­ტაკ­ლის­თვის ვემ­ზა­დე­ბო­დი რო­დე­საც თავ­ზე ომო­ნის სპეც რაზ­მი და მი­ლი­ცია ერ­თად და­მად­გა, მე და ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი ია­ტაკ­ზე დაგ­ვაწ­ვი­ნეს და ჩემს ტი­რი­ლით გა­ოგ­ნე­ბულ კი­თხვა­ზე თუ რა­ტომ ჩა­დი­ოდ­ნენ ამას?

მათ ასე მი­პა­სუ­ხეს "ეს თქვენს პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვილს ჰკი­თხე­თო." მა­შინ ტან­ში სის­ხლი გა­მე­ყი­ნა. არ მახ­სოვს იმ დღეს რო­გორ და რა ვი­ცეკ­ვე ან რო­გორ მო­ვიკ­რი­ბე ძალა, მაგ­რამ მოგ­ვი­ა­ნე­ბით რო­დე­საც მი­ზე­ზი გა­ვი­გე, სა­ერ­თოდ დავ­მუნჯდი. პრე­ზი­დენ­ტის გან­კარ­გუ­ლე­ბით ჩემს სახ­ლში, ჩემი ქმრის ძმის ცო­ლის დე­დის ძმას ეძებ­დნენ, რო­მე­ლიც ვე­რა­ნა­ი­რად ვერ იქ­ნე­ბო­და ჩემი ნა­თე­სა­ვი, შე­სა­ბა­მი­სად დღემ­დე ვერ ვპო­უ­ლობ პა­სუხს იმა­ზე თუ რა შუ­ა­ში ვი­ყა­ვი მე?

ირმა ნიორაძის ”ანტიკვარული” სახლი პეტერბურგში

შემ­დეგ, მე და ჩემი მომ­ღე­რა­ლი და ჩა­რე­ცხი­ლე­ბის შავ სი­ა­ში ჩაგ­ვწე­რეს და მად­ლო­ბა უფალს რომ არ დაგ­ვა­პა­ტიმ­რეს, თუმ­ცა ორი­ვე დაგ­ვბლო­კეს და გან­სა­კუთ­რე­ბით გა­და­ე­კიდ­ნენ ჩემი მე­უღ­ლის ბიზ­ნეს და ღვი­ნის ქარ­ხა­ნა და­უ­ყა­და­ღეს.

ჩვენ ვი­ცო­დით ვინ აწ­ვე­თებ­და ყურ­ში ბა­ტონ პრე­ზი­დენტს სა­ში­ნე­ლე­ბებს ჩვენს ოჯახ­ზე, მაგ­რამ მა­შინ ხომ სი­ტყვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბა არ არ­სე­ბობ­და?

მე და ჩემი მე­უღ­ლე ჩვე­ნი შრო­მი­თა და წვა­ლე­ბით რა­საც ვი­ძენ­დით რუ­სეთ­ში, მხო­ლოდ და მხო­ლოდ ჩვენს სამ­შობ­ლო­ში ვა­ბან­დებ­დით, ქარ­ხა­ნა­ში სა­მუ­შაო ად­გი­ლე­ბის შექ­მნა სწო­რედ ამ შრო­მის ფა­სად გვიჯ­დე­ბო­და.

2008 წლის სა­ში­ნე­ლი ომის შემ­დეგ მე და ჩემი ოჯა­ხი ჯერ ინ­გლის­ში, შემ­დეგ კი საფ­რან­გეთ­ში გა­და­ვე­დით. ვერ აგიღ­წერთ თუ რო­გო­რი რთუ­ლია, ხელ­ცა­რი­ე­ლი გა­იქ­ცე სახ­ლი­დან და სა­კუ­თარ სამ­შობ­ლო­ში ჩა­მოს­ვლის უფ­ლე­ბის გა­რე­შე, სა­ზღვარ­გა­რეთ გა­და­იხ­ვე­წო და ნუ­ლი­დან და­ი­წყო ყვე­ლა­ფე­რი, თუმ­ცა იმა­საც და­ვა­ყო­ლებ­დი, რომ ამის­თვის არც ბა­ტო­ნი მი­შას წინ დავ­მდგარ­ვარ მუხ­ლებ­ზე და მი­თხო­ვია არი­ქა გმი­რის წო­დე­ბა მი­ბო­ძეთთ­ქო და არც ბა­ტონ ივა­ნიშ­ვლთან გავ­ქცე­ულ­ვარ და მი­წუ­წუ­ნია, ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­მა დამ­ჩაგ­რეს და ხელ­ფა­სი და­მი­ნიშ­ნეთთ­ქო. ყვე­ლა მთავ­რო­ბას რომ მო­ერ­გო და გა­მო­ი­ყე­ნო, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ნი­ჭით უნდა იყო და­ჯილ­დო­ვე­ბუ­ლი, რაც ვე­რა­სო­დეს და­ფუძნ­დე­ბა ჩემ­ში.

ორი სი­ტყვით მინ­და შე­ვე­ხო იმ კო­მენ­ტა­რებს, სა­დაც ქალ­ბა­ტო­ნი ნინო ანა­ნი­აშ­ვი­ლის მი­მართ შურ­ში მდე­ბენ ბრალს და ერ­თმა­ნეთს უპი­რის­პი­რე­ბენ ჩვენს სა­ხე­ლებს. რა­ტომ გგო­ნი­ათ რომ მე და ნი­ნოს ერ­თმა­ნე­თის გვშურს? ის ჩემ­თვის იყო და დარ­ჩე­ბა ბა­ლე­ტის ხე­ლოვ­ნე­ბის მეგა ვარ­სკვლა­ვად და მისი არც პირ­ვე­ლი გე­დო­ბა და მით უმე­ტეს არც პირ­ვე­ლი ლე­დო­ბა შემ­შურ­დე­ბო­და და იცით რა­ტომ ???

პირ­ვე­ლი იმი­ტო რომ, კარ­გად ვიცი რის ფა­სად ჯდე­ბა ჩვე­ნი პრო­ფე­სია, მე­ო­რე კი, არც ჩე­მით და არც ნი­ნო­თი და­წყე­ბუ­ლა ჩემი ქვეყ­ნის ის­ტო­რია და მად­ლო­ბა უფალს რომ არც ჩვე­ნით დამ­თავ­რდე­ბა ჩვე­ნი სა­ქარ­თვე­ლო. ზოგ­მა რი­გით ნო­მერ მე­ო­რე ბა­ლე­რი­ნად მო­მიხ­სე­ნია, ზოგ­მა ლან­ძღვა გი­ნე­ბა და თუ კი რამ ბილ­წსი­ტყვა­ო­ბა არ­სე­ბობს არ და­ი­შუ­რა და ისე­თი მრის­ხა­ნე­ბით გა­ი­ლაშ­ქრა ჩემ­ზე რომ თე­მურ­ლენგს, შაჰ აბაზ­სა და მურ­ვან ყრუ­საც კი შე­შურ­დე­ბო­და მათი სი­სას­ტი­კის.

იხილეთ ვრცლად