"ბედნიერება არის გრძნობა და მდგომარეობა სრული, უმაღლესი კმაყოფილებისა" - დაახლოებით ასე ჟღერს სიტყვა "ბედნიერების" განმარტება. რამდენად შესაძლებელია ასეთი მდგომარეობის განცდა ოჯახში?
როცა მამაკაცი და ქალი ქორწინდებიან, თითოეულს განსხვავებული ოჯახური ისტორიები და პირადი გამოცდილება აქვს. ამიტომ მეუღლეების განსხვავებული პოზიციებისა და შეხედულებების თანხვედრა საოჯახო საქმეებისა და მშობლობის საკითხებზე ხშირად უთანხმოებებს, ძლიერ დესტრუქციულ ემოციებს და პრობლემურ ქცევას იწვევს, რაც ბედნიერებისა და კმაყოფილებისგან შორს დგას.
ოჯახები განსხვავებულია — ბავშვებით და უბავშვებოდ, სრული და არასრული, მშობლებთან ერთად მცხოვრები და ცალკე მცხოვრები, ზოგიერთი მეუღლე სრულყოფილ ოჯახში გაიზარდა, ზოგი კი - დედის ან მამის გარეშე, ან საერთოდ ბებიამ გაზარდა. ცხადია, რომ უშვილო ოჯახში ბავშვების აღზრდასთან დაკავშირებული პრობლემების გადაჭრა არ იქნება აქტუალური, ხოლო ბავშვებიან ოჯახში ყოველდღიურად საჭიროა ბავშვისთვის რესურსების (ძალისა და დროის) გამოყოფა.
მაინც რა არის ბედნიერი ოჯახისთვის დამახასიათებელი თვისებები?
ოჯახს შეიძლება ბედნიერი ვუწოდოთ, თუ მასში დაბალანსებული ურთიერთობებია ბავშვებთან. დიახ, სხვადასხვა ოჯახში ეს სხვადასხვაგვარად გამოვლინდება, მაგრამ ბედნიერ მშობლებს აქვთ ადეკვატური მოლოდინები ბავშვისგან: ისინი აფასებენ მის ფიზიკურ და ფსიქიკურ შესაძლებლობებს, ესმით თავიანთი შვილის ასაკობრივი და სქესობრივი თავისებურებები და, შედეგად, უფრო კმაყოფილნი არიან ბავშვებთან ურთიერთობებში. ჯანსაღ ოჯახში არ ივიწყებენ ბავშვის ინტერესებსა და სურვილებს, არ ახვევენ მას თავს საკუთარ ქცევის ტიპსა და ცხოვრების წესს.
უნდა აღინიშნოს, რომ მხარდაჭერა ორმხრივია. ბედნიერი ოჯახი არის ის, სადაც ზრდასრულ წყვილს შეუძლია დაეყრდნოს მშობლების მხარდაჭერასაც, არა მხოლოდ მატერიალურს, ზოგჯერ საკმარისია მათი თქვენს შვილებთან ერთად დროის გატარება ან რთულ მომენტში დახმარება.
ოჯახის აუცილებელ სოციალიზაციის ფუნქციაზე საუბრისას, მნიშვნელოვანია ხაზი გაესვას მოხუცი მშობლებისა და მძიმე დაავადებებით დაზარალებული ოჯახის წევრების მხარდაჭერის მნიშვნელობას. რა თქმა უნდა, არსებობს ბევრი სირთულე, როდესაც მეუღლეებს ან მათ მშობლებს შორის უსიამოვნო საუბრებია, მაგრამ ჰარმონიული ხდება ის ოჯახი, რომელშიც ყველა მხარემ შეძლო კომპრომისზე წასვლა.
ბედნიერი ოჯახის მეორე ნიშანი არის ყოველდღიური კმაყოფილების განცდის უნარი. ყოველდღიური ყოფითი წვრილმანები ხომ შეურაცხყოფების, წყენების, სიძულვილისა და ჩხუბის ყველაზე მთავარი მიზეზია. თითქოსდა ისეთი ბანალური ფრაზები: "ჭურჭელი ისევ დასარეცხია", "ნაგავი რატომ არ გადაყარეთ" — მაგრამ სწორედ მათ გამო ხშირად ხდება ოჯახური უსიამოვნებები.
ყოველი ოჯახი სხვადასხვაგვარად წყვეტს ყოფის პრობლემას: ზოგან ქალი უვლის ოჯახს, ზოგან საოჯახო სირთულეებს შუაზე ყოფენ, ხოლო ბავშვების ზრდასთან ერთად ან სამსახურის შეცვლისას საოჯახო შრომა სხვანაირად ნაილდება.
სირთულეები შეინიშნება იმ ოჯახებში, სადაც ქალი დაკავებულია როგორც ბავშვების აღზრდით, ისე პროფესიული კარიერით და საოჯახო საქმეებით, ხოლო ქმარი კარიერას დამატებითი დატვირთვის გარეშე აშენებს და ამასთან ვერ ამბობს უარს სტერეოტიპზე, რომ "რეცხვა და დალაგება — კაცის საქმე არ არის, ეს ქალის საქმეა". ეს მიდგომა დამანგრეველი ხდება თანამედროვე ოჯახების რეალობაში.
ქალს თავიდან მოსწონს წარმატებული და საქმიანი ქმარი, მაგრამ თუ სამსახურის შემდეგ ქმარს მხოლოდ დასვენება შეუძლია, თავადაც სამზახურიდან დაბრუნებულ ცოლებს ოჯახური ცხოვრებით უკმაყოფილების განცდა უჩნდებათ.
განსაკუთრებული თემა თანამედროვე ოჯახში ბედნიერების მისაღწევად ხდება საკვები — და ეს არის ბედნიერი ოჯახების შემდეგი ნიშანი. ვინ მოამზადებს საუზმეს, სადილსა და ვახშამს, რა პროდუქტებისგან და საერთოდ ოჯახი სახლში ჭამს თუ არა? რამდენის დახარჯვა შეუძლია ოჯახს კვებაზე, რამდენად ხშირად შეუძლია რესტორნებში სტუმრობა ან საკვების სახლში შეკვეთა? ვინ იცავს ოჯახში ვეგეტარიანულ რაციონს და ვინ არ არის მზად "მეორე ნახევრის" გამო უარი თქვას ხორცზე? თუ მეუღლეებმა გაარკვიეს ერთმანეთს შორის თავიანთი გასტრონომიული მიდრეკილებები და შეთანხმდნენ, მაშინ შეიძლება კიდევ ერთი ნიშანი დავსვათ ჰარმონიული ურთიერთობების ნიშნების სიაში.
შემდეგი ნაწილი ოჯახში ბედნიერების მიღწევაში მეუღლეების ჯანსაღი ინტიმური ცხოვრებაა.ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ წყვილს ჰქონდეს ერთნაირი ან მსგავსი სექსუალური კონსტიტუცია, როდესაც თითოეულ პარტნიორს სურს სექსი დაახლოებით ერთნაირი რაოდენობით და შეუძლიათ შეთანხმდნენ, თუ რა ექსპერიმენტებზე არიან მზად.
რომანები გარეთ — კიდევ ერთი მარადიული თემა, რომელიც ბევრ ოჯახში მოაქვს უბედურება. თემა სადისკუსიოა, მასზე დავა შეიძლება საათობით. ზოგიერთი წყვილი ამჯობინებს თვალი დახუჭოს ღალატზე, სანაცვლოდ ძვირფასი საჩუქრების მიღებითა და კომფორტის ზონის გაძლიერებით. ზოგი საერთოდ თანხმდება ღია ურთიერთობებზე. თუმცა, თუ დაკვირვებით შევხედავთ, ნათელი ხდება, რომ წყვილების უმრავლესობას პარალელური რომანები დიდ პრობლემებს უქმნის. უბრალოდ ყველა მეუღლე არ საუბრობს ამაზე ხმამაღლა. როგორც არ უნდა ცდილობდეს საზოგადოება გარე რომანების რომანტიზაციას და პრობლემის მნიშვნელობის შემცირებას თანამედროვე ოჯახისთვის, ოჯახურ ფსიქოლოგიაში არსებობს აზრი, რომ ღალატი ქორწინებაში კრახსა გადაუჭრელ პრობლემებზე მიუთითებს.
დასვენება — თემა, რომელსაც ბევრი ოჯახი იგნორირებას უკეთებს დროის გარკვეულ მომენტამდე. სად უნდა დაისვენონ, რამდენი დახარჯონ შვებულებაზე? სად უნდა წავიდნენ დასასვენებლად — ზღვაზე თუ აგარაკზე? ზოგჯერ ამ ნიადაგზე კამათი იწყება. და ყველაზე მეტი კონფლიქტი ოჯახში წარმოიშობა თემაზე: საჭიროა თუ არა შეიკვეცოს ხარჯები თუ "ვერთობით სრულად და კრედიტით"?
ზემოთ ჩამოთვლილი ოჯახური დრამების თავიდან აცილება შესაძლებელია, თუ წყვილი განივითარებს პრობლემების გადაჭრისა და დიალოგის წარმართვის უნარებს. მნიშვნელოვანია, რომ მეუღლეებს შეეძლოთ თავიანთი თვალსაზრისის გამოხატვა პატივისცემით და არგუმენტირებულად, ურთიერთშეურაცხყოფის გარეშე. აუცილებელია ისწავლოთ საკუთარი თავის რეალისტურად დანახვა, პარტნიორის რეალისტურად აღქმა.
წყენა, ჩაძიება, პედანტურობა, სიცრუე, პერფექციონიზმი, შურისძიება, ეჭვიანობა, გადაჭარბებისადმი მიდრეკილება — ის ჩვევებია, რომლებიც ხელს უშლიან ოჯახში ჰარმონიას. ხოლო შრომისმოყვარეობა, ყურადღებიანობა, ემპათია, მოსმენისა და გაგების უნარი, პასუხისმგებლობა, საკუთარი ემოციებისა და განცდების გამოხატვის უნარები, შეცდომებში გამოსწორების უნარი — ეს თვისებები ნამდვილად დაგეხმარებათ ოჯახური ბედნიერების მიღწევაში.