სკოლის ფსიქოლოგის ინიციატივით, წესების დამრღვევი მოსწავლეები სასჯელის ახით გაკვეთილების შემდეგ სკოლაში აღარ დარჩებიან.
აშშ-ის ქალაქ ბათის (მენის შტატი) სკოლაში ფსიქოლოგმა ლესლი ტრანდიმ გადაწყვიტა, რომ რთული ქცევის მქონე მოზარდებისთვის სტანდარტული სასჯელი – კლასში დატოვება გაკვეთილების შემდეგ – არაეფექტიანია და გამოსავალი ბუნებაში იპოვა.
ტრანდის იდეით, მოსწავლეები, რომლებიც არღვევენ სკოლის წესებს, დროის კარგვის ნაცვლად, ტყეში გაისეირნებენ. ეს პროექტი ერთი წელის, საცდელ რეჟიმში მუშაობს. ჯერჯერობით, ტყეში სიარულს მხოლოდ ის მოსწავლეები იწყებენ, ვისაც ეს გადაწყვეტილება სკოლისგან სასჯელის სახით დაეკისრათ. ისინი მიემართებიან უვისკიგის ბილიკზე (Whiskeag Trail), სადაც მათ თან ახლავს ტრანდიც. იქ მოზარდები არა მხოლოდ სეირნობენ — ისინი ფსიქოლოგთან საუბრობენ, განიხილავენ თავიანთ ქცევებსა და ემოციურ მდგომარეობას.
სკოლაში მოზარდების დასჯის მიზეზები მრავალფეროვანია — ზოგი მასწავლებელს ეუბნება შეუფერებელ სიტყვას, ზოგი აცდენს გაკვეთილებს ან ვიდეოთამაშებს თამაშობს გაკვეთილის დროს. ტრანდი აღნიშნავს, რომ ბუნებაში სიარული ღრმა ეფექტს იძლევა. მოზარდები იხსნებიან, გრძნობენ ყურადღებას და მხარდაჭერას, ფიქრობენ საკუთარ ქცევაზე და მათზე პასუხიმგებლობად იქცევა ის დრო, რომელსაც ტრანდისთან ტყეში ატარებენ.
„მინდა, რომ ეს ტყის ბილიკები მათთვის არ იყოს მხოლოდ "სასჯელის მოხდის ადგილი". მინდა, რომ ისინი იგრძნობდნენ ზრუნვას, და არა მხოლოდ დანაშაულის გამოსყიდვის პროცესს“, – ამბობს ლესლი ტრანდი.
მისი მიდგომა ყველა მშობელმა კარგად ვერ მიიღო. ზოგიერთი მათგანი ფიქრობს, რომ ტყეში სეირნობა არასაკმარისად მკაცრი ზომაა და შვილებს ასეთ სასჯელში მონაწილეობას უკრძალავს. თუმცა შედეგებმა სხვა რამ აჩვენა: რამდენიმე მოზარდი ტყის ბილიკებზე სიარულს უკვე თვითონაც ითხოვს და სარგებლობს ამ გამოცდილებით.
ერთი მოსწავლე ამბობს, რომ მას შემდეგ, რაც „ტყის სასჯელი“ სკოლაში დანერგეს, მას არაერთხელ ჰქონდა ცდუნება წესები დაერღვია, მაგრამ ყოველთვის ახსენდებოდა იქაური საუბრები და აღარ სურდა, რაიმეს დაშავება. სხვა მოსწავლე, რომელიც ახლახან ჩამოვიდა კონგოდან და ცდილობს ახალ რეალობას შეეგუოს, ამბობს, რომ ამ სეირნობებმა მას საკუთარი თავის პოვნა და ახალ გარემოში ადაპტირება გაუადვილა.
ეს ინიციატივა აჩვენებს, რომ მოზარდების ქცევებზე ზეწოლას არ სჭირდება მკაცრი სასჯელები ან იზოლაცია — შეიძლება სათანადო სივრცე და მხარდაჭერა სასჯელზე ეფექტური იყოს. ბუნებაში სიარული, თანადგომა და საუბარი ხშირად გაცილებით ღირებულ შედეგებს იძლევა, ვიდრე ტრადიციული სასჯელი.