თანამედროვე ბავშვებს თავდაჯერებულობის დაკარგვისა და თვითშეფასების დაცემის უამრავი მიზეზი აქვთ - სკოლა, თანაკლასელებთან ურთიერთობა, მშობლების მხრიდან გაზვიადებული მოლოდინები და სოციალური ქსელები. ბავშვის შინაგანი ფსიქოლოგიური განწყობა, მისი დამოკიდებულება საკუთარ თავისა და გარესამყაროსადმი მნიშვნელოვნად არის დამოკიდებული მშობლებზე.
ამიტომ მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ ნაკლებად მაღალი მოთხოვნების წაყენება, არამედ მუდმივი მხარდაჭერა და ბავშვში საკუთარი თავისადმი პატივისცემის განვითარება.
შეარჩიეთ სწორი სიტყვები, ფრაზები და დევიზები, რომლებიც პოზიტიური ფსიქოლოგიური დანიშნულების როლს შეასრულებენ. მიეცით ბავშვს შესაძლებლობა, თვითონ შეარჩიოს ის მანტრები, რომლებიც მას შეეფერება, და მათი წარმოთქმა გახადეთ ყოველდღიური დილის რიტუალი. ბავშვის არჩევანი ასევე დაგეხმარებათ, გაიგოთ როგორ ხედავს იგი საკუთარ თავს და რა სჭირდება მას ემოციური თვალსაზრისით.
ეს უნდა იყოს არა გარეგნობისა და მიღწევების გამო შექება, არამედ პიროვნული დადებითი თვისებების და ძალისხმევის ხაზგასმა. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია და ასეთი სასიამოვნო, მხარდამჭერი, საკუთარი თავის პატივისცემის გამომხატველი სიტყვები ყველა ხელსაყრელ შემთხვევაში უნდა ითქვას.
რეგულარულად შეახსენეთ ბავშვს მისი პოტენციალის შესახებ, იმის შესახებ, რამდენი რამ არის მასში ჩადებული და როგორ ძლიერად შეუძლია ამ მონაცემების რეალიზება, თუ ეცდება.
იყავით სერიოზულ თემებზე მსჯელობისას, მაგრამ არა "ზემოდან ქვემოთ" პოზიციიდან, არამედ თანასწორობის პრინციპით, პატივისცემითა და ინტერესით განეწყვეთ შვილის მოსაზრებისადმი. იკითხეთ, როგორ ადამიანად მიიჩნევს თავს, რით ამაყობს და რით - არც ისე ძლიერ. იკითხეთ მისი მოსაზრება სხვა ადამიანებისა და სხვადასხვა სიტუაციების შესახებ, აჩვენეთ, რომ ეს თქვენთვის ძალიან ღირებულია.
განიხილეთ მისი გამონათქვამები, როგორებიც არ უნდა იყოს ისინი. ეს ხელს შეუწყობს დამოუკიდებელი აზროვნების განვითარებას. უმეტესი შეკითხვები დაუსვით ბავშვს, აჩვენეთ, რომ ნამდვილად ძალიან გაინტერესებთ ბავშვის ცხოვრების ყველა დეტალი სახლის კედლების გარეთ.
გახსნილი და ნდობით სავსე ურთიერთობა მშობლებთან ბავშვებს უსაფრთხოების განცდას აძლევს, ძლიერი თავშესაფრის შეგრძნებას - რაც არ უნდა მოხდეს, მშობლები ყოველთვის იქნებიან მათ მხარეს, რომ მხარი დაუჭირონ და დაიცვან.
ეს ნაადრევი ასაკიდანვე უნდა დავიწყოთ - აღვნიშნოთ, როგორ დაგვეხმარა ბავშვმა, რა გააკეთა ოჯახის საერთო სიკეთისთვის. მაგალითად, ხმამაღლა შევაქოთ მაღაზიაში ნივთების შერჩევაში დახმარებისთვის, გარეცხილი ნივთების დახარისხებაში დახმარებისთვის და ა.შ. მნიშვნელობა აქვს ყველაზე უმნიშვნელო დახმარებასაც კი. ყველაფერი ეს ძალიან ამაღლებს თვითშეფასებას და ავითარებს დამოუკიდებლობის გრძნობას.
როდესაც მიღწევებზე საუბრობთ, ბავშვს საკუთარი უნარების შეფასების საშუალებას აძლევთ. ბავშვებს, როგორც წესი, სურთ მშობლებზე შთაბეჭდილება მოახდინონ, რომ მათით იამაყონ. და როდესაც ნამდვილად ასე რეაგირებთ, ეს არ ჩაივლის ფუჭად.
ამიტომ ყველაზე მცირე წარმატებებსაც კი უნდა აქებდეთ. როდესაც თქვენ ამაყობთ მისით, ისიც ამაყობს საკუთარი თავით. მნიშვნელოვანია ბავშვს შევახსენოთ მისი მიღწევების შესახებ, რომ არასდროს დაივიწყოს, რომ ის უნიკალურია.
როდესაც ნამდვილ ინტერესს იჩენთ ბავშვის გატაცებების, მიდრეკილებების, ჰობის მიმართ, ის აცნობიერებს, რომ ეს მისი, ერთი შეხედვით, უბრალოდ სასიამოვნო საქმიანობები, მნიშვნელოვანი და ღირებულია.
ასევე მნიშვნელოვანია ბავშვს ვეკითხოთ, რა მიზნებს ისახავს საკუთარი ჰობით დაკავებისას, რას სურს მიაღწიოს, რაზე ოცნებობს. ეს დაეხმარება, გახდეს უფრო თავდაჯერებული, რადგან როდესაც მიზანი გარკვეულია, მისი მიღწევა უფრო ადვილია. ხოლო თუ თქვენ იქნებით მისი მთავარი გულშემატკივარი, მისი თავდაჯერებულობა მწვერვალებს დაიპყრობს.