ბავშვს ზოგჯერ სკოლის ან კლასის შეცვლა უწევს. ეს მარტივი პროცესი არაა არც ბავშვისთვის, არც მშობლისთვის. წარმოგიდგენთ რამდენიმე პრაქტიკულ რჩევას, თუ როგორ უნდა გადალახოთ ადაპტაციის პერიოდი.
ბავშვმა შეიძლება გითხრათ: „ძველი სკოლა მირჩევნია“, „არავის ვიცნობ“. პირველი რეაქცია არ უნდა იყოს — „თავისით მოგვარდება“ ან „მოითმინე“. ჯობს უპასუხოთ: „ვხვდები, რომ გიჭირს. მეც ასე ვიგრძნობდი, რომ ახალ გარემოში აღმოვჩენილიყავი.“ ეს ბავშვზე კარგ ეფექტს ახდენს — ხვდება, რომ მისი სირთულეები ნორმალურია და მარტო არაა.
ბავშვებს სჭირდებათ დრო, რომ ერთმანეთის ნდობა მოიპოვონ. არ არის საჭირო ყოველდღე ჰკითხოთ: „აბა, დღეს რამდენი მეგობარი გაიჩინე?“ ჯობს, უბრალოდ იკითხო: „ვისთან დაჯექი დღეს? რამე საინტერესო მოხდა?“ ასე ბავშვი თავისით დაიწყებს მოყოლას, როცა მზად იქნება.
ბავშვს შეიძლება ეჩვენებოდეს, რომ არაფერი გამოსდის. შეახსენეთ, რა გააკეთა კარგად — მაგალითად: „გაიხსენე, როგორი მამაცი იყავი, როცა პირველ დღეს მარტო შეხვედი კლასში.“ „ძალიან მაგარია, რომ მასწავლებელს კითხვაზე უპასუხე.“
ეს თვითშეფასებას ამაღლებს და აძლევს სტიმულს.
ეკონტაქტეთ დამრიგებელს, საგნების მასწავლებლებს. ეცადეთ, რომ ბავშვის მომზადება ახალი კლასის წესების მიხედვით მოხდეს. სთხოვეთ მასწავლებელს, ბავშვი დაიხმაროს სასწავლო მასალების დარიგებაში ან რაიმე მსგავსი დავალების შესრულებაში. ეს ადაპტაციის პროცესს აჩქარებს.
ახალი სკოლა ხშირად დამღლელია. დაუტოვეთ სივრცე, სადაც თავს მშვიდად იგრძნობს: საღამოს თამაში, საყვარელი ფილმი, დრო, როცა არავინ საყვედურობს დავალებაზე. ეს ენერგიის აღდგენაში დაეხმარება.
არ არის საჭირო უთხრათ: „როცა პატარა ვიყავი, ერთი დღეში გავიჩინე მეგობრები“. ეს ზრდის წნეხს. ჯობს უთხრა: „ყოველ ადამიანს თავისი დრო სჭირდება, შენც შეძლებ.“
პირველივე დღიდან სასურველია მშობელმა კლასის დამრიგებლისგან მიიღოს ინფორმაცია გაკვეთილების განრიგზე, შიდა განაწესზე საკომუნიკაციო არხებზე, ძირითადი საგნების მოთხოვნებსა და უახლოეს შემაჯამებლებზე. მშობელმა უნდა დაისახოს სამი მარტივი მიზანი პირველი კვირისთვის:
არ დააგვიანოს სკოლაში;
დაამყაროს კონტაქტი მინიმუმ ორ თანაკლასელთან;
დავალებამ ახალი მასწავლებლის მოთხოვნები და ვადები სრულად უნდა დააკმაყოფილოს.