საქართველოში მუნის გავრცელებასთან დაკავშირებით, აჟიოტაჟია ატეხილი. ინფორმაცია სოციალურ ქსელებში მშობლებისგან გავრცელდა, რომლებიც შიშობენ, რომ გავრცელების ადგილი სკოლები და ბაღებია. მიუხედავად იმისა, რომ ოფიციალურმა წყაროებმა არც შემთხვევათა მატება დაადასტურეს და არც სკოლები და ბაღები მიიჩნიეს გავრცელების კერად, ფაქტია მუნის თემა კვლავ აქტუალურია და მას პაციენტების გარდა ექიმებიც ეხმაურებიან. მათ შორისაა ცნობილი ენდოკრინოლოგი ლაშა უჩავა:
"მინდა ამ პოსტით, რამდენიმე ჩემს კოლეგას გამოვეხმაურო, დიახ გვახსოვს 90-იანები, როდესაც მუნი (ბღერი) არავის უკვირდა, დიახ გვახსოვს დენის მოსვლა გვიკვირდა, გაზი საერთოდ არ ვიცოდით იმ პერიოდის ბავშვებმა, რა იყო, წყალი უფრო ნაცნობი იყო ჩვენთვის, უფრო ხშირად მოდიოდა ონკანში და იქ დავბრუნდეთ? ეს მდგომარეობა გავამართლოთ? რატომ არ ფიქრობთ სოციალურ მდგომარეობაზე? ან ბავშვის ფსიქო-ემოციურ მდგომარეობაზე ამ დროს? იქნებ ისიც წაიკითხოთ, მისი გავრცელება სად არის? ბანგლადეში, ინდოეთის პროვინციები, აფრიკის ზოგიერთ სოფელში და ა.შ.
მეც მყოლია და მყავს ბევრი ახლობელი თუ ნაცნობი თანამდებობებზე, მაგრამ “კოჭის გაგორება” არ არის ამ დროს კარგი საქმე
მუნი — დაავადება, რომელიც არ უნდა არსებობდეს XXI საუკუნეში.
მუნი (scabies) არ არის უბრალოდ „ქავილი“ — ეს არის სოციალური სიგნალი.
სიგნალი იმისა, რომ სადღაც სისტემა არ მუშაობს. რომ იქ, სადაც ბავშვი უნდა თამაშობდეს, ის იზოლაციაშია, იმიტომ რომ მისი კანქვეშ ერთი მილიმეტრიანი ტკიპა ცხოვრობს — და მედიკამენტიც კი ძნელად იშოვება.
დღეს საქართველოში მშობელი აფთიაქიდან აფთიაქში დადის, რომ იშოვოს პრეპარატი, რომელიც მსოფლიოს ბევრ ქვეყანაში OTC (თავისუფლად) იყიდება
ბავშვი კი სახლში ვერ ეკარება სხვებს, საკუთარ ძმას, დედას, მეგობარს… და რბილ ავეჯზე დაჯდომაც ეკრძალება.
ეს მხოლოდ სამედიცინო პრობლემა აღარ არის — ეს სოციალური ტრავმაა.
ჩვენს ქვეყანაში ჯერ კიდევ გვხვდება მუნი სკოლებსა და ბაღებში და ეს არ ნიშნავს, რომ ადამიანები „უხეირონი“ ან „არასუფთები“ არიან.ეს ნიშნავს, რომ პროფილაქტიკა არ მუშაობს,
არ მიმდინარეობს სკოლებში დეზინფექცია, არ არის დაცული ჰიგიენა, ხელმისაწვდომობა არ არსებობს.
ჯანდაცვის სისტემა არ უნდა ტოვებდეს ოჯახს მარტო პრობლემასთან, მით უმეტეს ისეთ დაავადებასთან, რომელიც მარტივად იკურნება დროული ჩარევის შემთხვევაში.
მუნი — ეს არის სიღარიბის, უყურადღებობის და სისტემური ხარვეზის სარკე და სანამ ბავშვს ერთ ოთახში გამოკეტავენ, სანამ დედა ონლაინ ეძებს წამალს და ელოდება პასუხს აფთიაქიდან,ჯანდაცვამ უნდა იკითხოს:
რატომ არსებობს XXI საუკუნეში საქართველოში დაავადება, რომელიც ელემენტარული ჰიგიენისა და პრევენციის პირობებში საერთოდ არ უნდა იყოს." - წერს ლაშა უჩავა.