ადრე თუ გვიან, ბავშვი ეზოში მარტო ჩავა სასეირნოდ. ამიტომ თანდათან ბავშვს უნდა ასწავლოთ ძალიან მნიშვნელოვანი წესები,რომლებიც მათ უფროსის გარეშე გარეთ მარტო ყოფნისას დაიცავს.
აუხსენით ბავშვს, რომ ქუჩაში უპატრონოდ დატოვებულ ნივთებთან შეხება კატეგორიულად აკრძალულია: არა აქვს მნიშვნელობა, სათამაშოა, ხელთათმანი, ტელეფონი თუ საფულე ან ფული.
არ შეეხოს, არ აიღოს და არც ფეხი მიარტყას.
უკეთესია საერთოდ მოერიდოს.
არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გაყვეს უცნობ ადამიანს, რამდენად დამაჯერებლადაც არ უნდა ლაპარაკობდეს — შეიძლება იცოდეს ბავშვის სახელი, ასაკი, მშობლების სახელები — ეს არაფერს ნიშნავს, ინფორმაცია შეიძლება შემთხვევით გაიგო.
ბავშვმა შეაფასოს გარემო — არის თუ არა ახლომახლო მეზობლები, თანაკლასელები, მაღაზია.
ხმამაღლა თქვას: „მე არ გიცნობ, ვინ ხართ?“
ეცადოს შევიდეს სკოლაში, მაღაზიაში ან სხვა სივრცეში, სადაც არიან სხვა ადამიანები.
არავითარ შემთხვევაში არ წავიდეს სახლში ასეთ ადამიანთან ერთად — შეიტყობს მის მისამართს.
დაურეკოს მშობლებს. საუბრისას ხმამაღლა თქვას: „უკვე მოდიხარ? გელოდები!“ — ეს მოტყუების მცდელობაა.
ეს ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხრიკია.
მიუხედავად იმისა, რომ ბავშვებს ძალიან უყვართ ცხოველები:
არასოდეს უნდა გაჰყვნენ უცნობ.
თუნდაც მართლაც იყოს ლეკვი სადღაც, მის სანახავად უნდა მივიდეს მშობელთან ან ოჯახის წევრთან ერთად.
რეალურად თითქმის ყოველთვის აღმოჩნდება, რომ „კნუტები“ არ არსებობენ.
თუ ზრდასრულ ადამიანს „დახმარება“ უნდა ბავშვისგან — ეს უკვე საფრთხის ნიშანია.
მოზრდილებს ბავშვების დახმარება რეალურად არ სჭირდებათ.
ბავშვებს არ აქვთ საჭირო გამოცდილება, ფული, ცოდნა.
ხშირად მტყუარები სწორედ „უსაფრთხო“ ტიპის ადამიანები არიან — სხვა ბავშვი, მოხუცი ქალი, დედა ჩვილით და ა.შ.
ბავშვმა უნდა:
დარეკოს მშობლებს ან 112-ში.
არასოდეს გაყვეს არავის არსად.
იგივე ეხება „პოლიციელს“ — ბავშვი ვერ იტყვის, ნამდვილია თუ არა. ნორმალური პოლიციელი მიხვდება ბავშვის სიფრთხილეს და დაჟინებით არაფერს მოსთხოვს.
ზოგჯერ თავდამსხმელი პირდაპირ მოქმედებს და ბავშვს ხელს ჰკიდებს.
ამ შემთხვევაში ბავშვმა უნდა:
იკივლოს და მიიქციოს ყურადღება: „მე არ გიცნობ! გამიშვით!“
მიმართოს ახლოს მდგომ კონკრეტულ ადამიანს: „გთხოვთ, დამეხმარეთ!“
რაც მეტად იქნება კონკრეტული მიმართვა, მით სწრაფად დაეხმარებიან.
ბავშვის უსაფრთხოებისთვის ოჯახშიც უნდა პატივს სცემდნენ მის პირად საზღვრებს: არაფერი ძალით — არც ჩახუტება, არც კოცნა, არც ხელის დაქაჩვა. უნდა იცოდეს, რომ „არა“ თქმა ნორმალურია.
ასწავლეთ, რომ არასოდეს უნდა იყოს ზედმეტად მორცხვი, თუ ვინმე მას ხელს ჰკიდებს ან უხერხულ სიტუაციაში აგდებს. ხმამაღალი პროტესტი შეიძლება გადამწყვეტი იყოს.