"ცხოვრებაში ბევრი რამ გადავიტანე... არ ვარ ისეთი ცუდი, რომ ამდენ ცუდს ვიმსახურებდე... მარტო მაგიტომ ვიბრძოლებ ბოლომდე... 4 ფანტასტიური შვილი მყავს და ძლიერი დედის მაგალითი მაინც უნდა ვიყო... მაშოს შეუძლია დისერტაცია დაიცვას ჩემს მაგალითზე..." - სალომე გოგიაშვილი - მშობლები

ტელეწამყვანი, 4 შვილის დედა სალომე გოგიაშვილი პოდკასტ "მერეს" მორიგი ეპიზოდის სტუმარი იყო. ისაუბრა ბოლოდროინდელ გამოწვევაზე, რომელიც მის პირად ცხოვრებას უკავშირდება და საყოველთაო განხილვის საგნად იქცა, ნაადრევ გათხოვებაზე, ცხოვრებისეულ სირთულეებზე:

- მადლობა ყველას, ვინც გვერდით, ერთ ოჯახად დამიდგა ამ მომენტში. ის ხალხი, რომელიც ნეგატიურ, ცუდ კომენტარებს წერს, რეალურად ძალიან დაბალი პროცენტი ყოფილა. ის ადამიანებიც კი მწერდნენ, ვისაც თავისი შეხედულებების გამო არ მოვწონდი. რადგან ქალის მიმართ სოლიდარობა ჩვენს ქვეყანაში ძალიან მაღალ დონეზე ყოფილა. მადლობა ყველას, ვინც მომწერა და ვინც მხარი დამიჭირა. რომ არა ისინი, ბევრად ცუდად ვიქნებოდი. ახლა ძალიან კარგად ვარ, რადგან ვთვლი, რომ ყველა გამოწვევა ადამიანმა თავაწეულმა უნდა გაიარო და იფიქრო, რომ ეს არის გამოცდა. და ვთვლი, რომ კარგად ჩავაბარე...

ცუდ რამეს, უცხო ადამიანის ნათქვამს, არ ვაქცევ ყურადღებას. ძლიერიც ვარ და თავს არავის დავაჩაგვრინებ, ამიტომ კრიტიკული კომენტარები არ მოქმედებს... ერთადერთი, მაშო თუ რამეს მეტყვის, ეგ გამყვება ხოლმე. ახლა ვხვდები, რომ გოგო შვილი განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანია დედისთვის. ისეთ რაღაცებს მეუბნება ხოლმე, რომ ნერვები მეშლება, მაგრამ სწორ რჩევებს მაძლევს. რაღაც მომენტში ვხვდები, რომ შეტრიალდა, თითქოს ის არის დედაჩემი და მე შვილი. ის სხვანაირად ხედავს ყველაფერს, ხანდახან მეუბნება ხოლმე, ცოტა რომ დასერიოზულდე უკეთესი იქნებაო...

ყველა სირთულე, რაც გავიარე ცხოვრებაში, დავიმსახურე, ღირსი ვარ. რაღაცები რომ შემეშალა, ღირსი ვარ, რომ შემეშალა. ცხოვრების ყველა ეტაპზე, რაც შეცდომა დავუშვი, დედა მედგა გვერდით და მეუბნება, რომ არ გააკეთო, წააგებ, ჯინაზე ვაკეთებდი... გარდატეხის ასაკში დედის რჩევაზე პროტესტი გიჩნდება. როგორ შეიძლება 19 წლის ასაკში უკეთ იცოდე, ვიდრე დედამ? როგორც კი მეტყოდა, რომ ეს ასე არ გააკეთო, ვაკეთებდი ისე... შესაბამისად მივიღე ის, რომ ძალიან ბევრი რამის გადალახვა მომიწია ცხოვრებაში. ცოტა რომ დამეჯერებინა, ამდენის გავლა არ მომიწევდა... თუმცა ღმერთს მადლობას ვეუბნები, თუ ეს ყველაფერი იმიტომ გავიარე, რომ საბოლოო ჯამში მყავდეს არაჩვეულებრივი შვილები, იყოს, არა უშავს... ჩემს მაგალითზე ახლა მაშოს შეუძლია დაჯდეს და დაიცვას დისერტაცია, რა არ უნდა გააკეთო, რა არ უნდა გაატარო, არ უნდა მოითმინო, ეს ხომ ცოცხალი მაგალითია...

ყველანაირ ტოქსიკურ ურთიერთობას უნდა დაანებო თავი და დაიწყო ახლიდან. ადამიანის რესურსი ულევია... ამ გადმოსახედიდან, რამდენი გამოწვევაც მექნება და თუ კიდევ მექნება გასავლელი, რამდენი ძალაც მექნება, ხელახლა გავივლი. ვთვლი, რომ ერთხელ ვცხოვრობ და რატომ უნდა დავნებდე? მყავს 4 ფანტასტიური შვილი და თუ ბევრი კარგი რამის მაგალითი არ ვიქნები, ძლიერი დედის მაგალითი მაინც უნდა ვიყო... რომ ჩემს შვილებს ხვალ რომ რამე დასჭირდეთ, ჰქონდეთ ჩემი იმედი და არა ჩაწოლილი დედის, რომელმაც ვერ გადალახა ის სირთულე, რაც არ დამიმსახურებია... არ ვარ ისეთი ცუდი, რომ ამდენ ცუდს ვიმსახურებდე... მარტო მაგიტომ ვიბრძოლებ ბოლომდე და რამდენჯერაც მექნება შესაძლებლობა, დავიწყებ თავიდან..