ინდაურის ხორცი, როგორც ყოველთვის, საკმაოდ ძვირია, თუმცა საახალწლოდ ის ტრადიციული სუფრის ნაწილად ითვლება. ტრადიციის გარდა, რა ღირებულება აქვს ინდაურის ხორცს, რამდენად სასარგებლოა ბავშვისა თუ მოზრდილისთვის. წარმოგიდგენთ ამ ხორცის თვისებებს, რათა უფრო ადვილად მიიღოთ გადაწყვეტილება, ღირს თუ არა მასში ძვირი ფასის გადახდა.
ინდაურის ხორცი მიეკუთვნება დაბალცხიმიან ხორცს. ცხიმის ძირითადი ნაწილი კანში გროვდება, ხოლო კუნთოვანი ნაწილი სხვა ხორცთან შედარებით, უცხიმოა. ამიტომ კვების გაიდლაინებში ინდაური ხშირად მოიხსენიება როგორც დაბალცხიმიანი ხორცი, რომელიც შეიძლება იყოს როგორც ბავშვების, ისე მოზრდილების დაბალანსებული რაციონის ნაწილი.
ინდაური წარმოადგენს მაღალი ხარისხის ცილის წყაროს, რომელიც აუცილებელია ბავშვის ზრდისა და ქსოვილების განვითარებისთვის. ამასთან, ის შედარებით ადვილად მოსანელებელია და ნაკლებად ტვირთავს საჭმლის მომნელებელ სისტემას, განსაკუთრებით მაშინ, როცა სწორად არის მომზადებული.
საერთაშორისო პედიატრიული რეკომენდაციების მიხედვით, ხორცი, მათ შორის ინდაური, შეიძლება ბავშვის კვებაში ჩაერთოს დაახლოებით 6 თვიდან, როგორც დამატებითი საკვები. ამ ეტაპზე მნიშვნელოვანია, რომ ხორცი იყოს კარგად მოხარშული, დანაწევრებული და არ შეიცავდეს მარილსა და სანელებლებს.
ინდაური ხშირად გამოიყენება დამატებითი კვების საწყის ეტაპზე, რადგან შეიცავს რკინას, რომელიც მნიშვნელოვანია რკინის დეფიციტის პრევენციისთვის. თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ ინდაური ამ მხრივ არ არის უნიკალური — რკინას სხვა სახის ხორციც შეიცავს და საბოლოო ეფექტი მთლიან რაციონზეა დამოკიდებული.
ინდაურის ხორცი შეიცავს B ჯგუფის ვიტამინებს, ფოსფორსა და კალიუმს, რომლებიც მონაწილეობენ ნერვული სისტემის, ენერგეტიკული ცვლისა და ძვლოვანი სისტემის ფუნქციონირებაში.
ასევე მნიშვნელოვანია განვმარტოთ, რომ ინდაურის ცილა მართლაც კარგად შეითვისება, თუმცა ეს თვისება სხვა ხარისხიან ხორცსაც ახასიათებს და ინდაური ამ მხრივ გამონაკლისი არ არის.
ინდაური შეიცავს ტრიფტოფანს — ამინომჟავას, რომელიც სეროტონინის სინთეზში მონაწილეობს. თუმცა აქ ხშირად ჩნდება გადაჭარბებული მოლოდინი. ინდაურის ჭამა თავისთავად არ ნიშნავს ძილის გაუმჯობესებას ან დეპრესიის მკურნალობას. სეროტონინის გამომუშავება დამოკიდებულია კვების საერთო სტრუქტურაზე, ნახშირწყლების არსებობაზე, დღის რეჟიმსა და ცხოვრების წესზე. შესაბამისად, ინდაური შეიძლება იყოს ჯანსაღი კვების ნაწილი, მაგრამ არა „ბედნიერების ჰორმონის“ პირდაპირი წყარო.
ინდაურის ნახარში შეიძლება იყოს მსუბუქი და დასაშვები, განსაკუთრებით ბავშვებისთვის, თუ სწორად არის მომზადებული. რეკომენდებულია კანგაცლილი ხორცის მოხარშვა და პირველი წყლის გადაღვრა. უნდა გვახსოვდეს, რომ ის ვერ ჩაანაცვლებს ხორცს, რადგან ცილის ძირითადი ნაწილი ხორცში რჩება და არა სითხეში.
ინდაურის ხორცი უმეტესობისთვის უსაფრთხოა, თუმცა გარკვეულ შემთხვევებში რეკომენდებულია რაოდენობის კონტროლი. ეს ეხება ადამიანებს თირკმლის ქრონიკული დაავადებებით, პოდაგრით ან ცილის ინდივიდუალური აუტანლობით. ასეთ დროს კვებითი რეკომენდაცია ყოველთვის ინდივიდუალურად უნდა განისაზღვროს.
ინდაური ყველაზე სასარგებლოა მაშინ, როცა მზადდება კანგაცლილად, მოხარშული ან ორთქლზე, და ბოსტნეულთან ერთად . სწორედ ასეთი კომბინაცია ქმნის დაბალანსებულ კერძს, რომელიც შეესაბამება როგორც ბავშვების, ისე მოზრდილების ჯანსაღ კვებას.
რამდენად სასარგებლოა ინდაურის საცივი
ინდაური ნიგოზთან ერთად ურთიერთშემავსებელი, ძალიან კარგი კომბინაციაა: ინდაური უზრუნველყოფს მაღალხარისხიან ცილას, ხოლო ნიგოზი ამატებს ორგანიზმისთვის საჭირო უჯერ ცხიმებს, ვიტამინებსა და ენერგიას, რის გამოც ასეთი კერძი შეიძლება ჩაითვალოს სასარგებლოდ ზრდასრული, ჯანმრთელი ადამიანის რაციონში. თუმცა მნიშვნელოვანია განვასხვაოთ — ნიგოზი მაღალკალორიული და საკმაოდ მძიმე პროდუქტია, ამიტომ ინდაური ნიგვზის სოუსში, მათ შორის საცივის სახით, ყოველდღიური კვებისთვის რეკომენდებულ კერძს. ასეთი კომბინაცია უფრო შეეფერება სადღესასწაულო სუფრას და ზომიერ მოხმარებას, ხოლო პატარა ბავშვებისთვის მისი რეგულარული ან დიდი ულუფით მიღება მიზანშეწონილი არ არის.
ინდაურის საცივის მიცემა შეიძლება დაახლოებით 6–7 წლიდან, და ისიც იშვიათად და მცირე რაოდენობით. 8 წლის შემდეგ — უკვე შეიძლება როგორც სადღესასწაულო კერძი, ისევ ზომიერად.