ეს ულამაზესი წყვილი, რომელსაც დიდი სიყვარული აკავშირებდა, სამუდამოდ დარჩა ქართული კინოს ისტორიაში - ლია ელიავა (1934-1998) და ოთარ კობერიძე (1924-2015).
„ლამაზი წყვილი იყო... მსახიობები ქუჩაში წამით არ რჩებოდნენ ყურადღების გარეშე. მათ ერთმანეთი ლეო ესაკიას ფილმ ''ბაში-აჩუკის'' გადაღებებზე გაიცნეს და დაახლოებით ერთ წელიწადში დაქორწინდნენ.
ლიას ბებია-ბაბუა ზრდიდნენ, ვინაიდან 1937 წელს მამამისი შალვა ელიავა დაიჭირეს და დახვრიტეს, ხოლო დედა, ეკატერინე კერესელიძე, ციმბირში გადაასახლეს. შალვა ელიავამ გერმანიაში ეკონომიკის ფაკულტეტი დაამთავრა, კარგა ხანს იქვე მოღვაწეობდა, საქართველოში დაბრუნებული 34 წლისა ფინანსთა მინისტრად დანიშნეს, მაგრამ 1937-ში 37 წლის შალვა დაიჭირეს, გერმანიის ჯაშუშობაში, დივერსიების დაგეგმვასა და მსგავს ''ფაქტებში'' დაადანაშაულეს.
ბებია-ბაბუას ანაბარა დარჩენილი ლიას ბავშვობამ რთულად განვლო, ყოველგვარ ზეიმსა და სილაღეს იყო მოკლებული. სამშობლოში დაბრუნებული ეკატერინე კერესელიძე შვილის მაშინ შეხვდა, როცა ლია 17 წლის იყო. ბუნებრივია, წლების განმავლობაში მათ შორის დიდი გაუცხოება მომხდარიყო და თავიდან ''დედის'' დაძახებაც კი უჭირდა.
სკოლის დამთავრების შემდეგ ლია მოსკოვში ჩავიდა და ლუნაჩარსკის სახელობის თეატრალურ ინსტიტუტში სამსახიობო ფაკულტეტზე ჩააბარა. სწავლის პერიოდში მარტო ცხოვრობდა. იქვე გათხოვდა, თუმცა მხოლოდ ერთი წელი იცხოვრა ქმართან. ესეც მისი სტუდენტური ცხოვრების პატარა ეტაპი იყო...

არც ოთარ კობერიძის ბავშვობა ყოფილა ლაღი. ძალიან პატარა იყო, როცა ჯერ მამა გარდაეცვალა და ცოტა ხანში - დედაც. ის და უმცროსი და ლეილა დედის მშობლებმა გაზარდეს. მეორე მსოფლიო ომი რომ დაიწყო, ფრონტზე წასვლა მოისურვა, მაგრამ ვინაიდან სრულწლოვანი არ იყო, ჯერ კიდევ სკოლის მოსწავლეს ამის უფლება არ მისცეს. ორი წელი როგორღაც გაძლო, მერე დაბადების მოწმობაში ერთი წელი მიიმატა და მაინც წავიდა. იბრძოდა ჩეხოსლოვაკიაში, სწორედ იქ, სადაც მოგვიანებით ფილმი ''შეწყვეტილი სიმღერა'' გადაიღეს. ომიდან დაბრუნებულმა მსახიობობა გადაწყვიტა და მალევე გადადგა პირველი ნაბიჯები კინოში...

ლია ელიავამ ''ბაში-აჩუკის'' დამდგმელი რჟისორებისგან შეთავაზება მოსკოვში ყოფნისას მიიღო. თავდაპირველად დაფიქრდა, ვინაიდან მისი გეგმები რუსეთის დედაქალაქში დარჩენასა და იქვე მუშაობას უკავშირდებოდა, მაგრამ გადაიფიქრა, თბილისში დაბრუნდა და დარჩა კიდეც...

''ბაში-აჩუკის'' ერთ-ერთი სცენის გადაღებისას ლიას კარგა ხნით დაუგვიანია. ოთარს ჯერ არ ჰყავდა პარტნიორი ნანახი და რეჟისორისთვის გაბრაზებულს უკითხავს, – კი მაგრამ, ვინ არის ეს ლია ელიავა, მე ვარ მთავარ როლში თუ ისო. ესაკიას უპასუხა: აი, მოვა და ნახავ, ვინც არისო. როგორც მოგვიანებით ოთარ კობერიძე იხსენებდა, ლიამ გამოჩენისთანავე მიიპყო მისი ყურადღება, მეტიც, ეს ერთი ნახვით სიყვარულს ჰყავდა. ლიასაც იგივე რეაქცია ჰქონია.

შემდეგ ''მამლუქში'' მოუწიათ პარტნიორობამ, მაგრამ აქვე ისიც უნდა აღინიშნოს, რომ მხოლოდ რამდენიმე ფილმში არიან ერთად გადაღებული.

მართალია, იმ დროს ლია უკვე გაშორებული იყო ქმართან, მაგრამ ოთარს ოჯახი ჰქონდა. ''ბაში-აჩუკის'' გადაღებებისას, ყველა მსახიობების სიყვარულზე ალაპარაკდა. იმ დროს საქართველოში ამგვარი ''აკრძალული სიყვარულის'' გამჟღავნება, რბილად რომ ვთქვათ, არ იყო მარტივი. დიდი მითქმა-მოთქმის, ემოციური თუ ფიზიკური ბარიერების გადალახვის შემდეგ მსახიობმა წყვილმა ერთად ყოფნა გადაწყვიტა.


მას შემდეგ, რაც ლიას მამა დახვრიტეს და დედა გადაასახლეს, მათ სოლოლაკში მდებარე ბინა ჩამოართვეს. გადასახლებიდან დაბრუნებულ ეკატერინეს იმავე უბანში სარდაფი მისცეს, სადაც თავდაპირველად ის, ლია და ოთარი ერთად ცხოვრობდნენ. ქორწილი არ გადაუხდიათ, საშუალება არ ჰქონდათ. იქვე შეეძინათ ქალიშვილი - ნანა. რამდენიმე წლის შემდეგ ცოლ-ქმარს ბინა უშანგი ჩხეიძის ქუჩაზე მისცეს. სახლი 33 თბილისში მსახიობების სახლად იყო ცნობილი, სადაც სულ რეჟისორები, ოპერატორები და მსახიობები ცხოვრობდნენ. ბოლოს ბინა გამოიცვალეს და ვაკეში დასახლდნენ.
ლია და ოთარი ბევრს მუშაობდნენ. ქალი დაახლოებით 40-მდე ფილმშია გადაღებული, ორჯერ მეტში აქვს მონაწილეობა მიღებული მის მეუღლეს. თვეობით იმყოფებოდნენ გადაღებებზე, უმთავრესად ცალ-ცალკე. მიუხედავად ამისა, თურმე ეჭვიანობა არც ერთს ახასიათებდა. ლია თეატრში როლებით განებივრებული არ ყოფილა, თუმცა ოთარი ამ თვალსაზრისით აქტიური იყო და წლების განმავლობაში მუშაობდა სოხუმისა და მარჯანიშვილის თეატრებში.










შეიძლება, ბევრმა არც ის იცოდეს, რომ ლია ელიავას კარგი ხმის ტემბრი ჰქონდა. მეგობრები ურჩევდნენ, რამდენიმე სიმღერა მაინც ჩაწერა, მაგრამ თავი ვერ მოაბა თუ ეს უბრალოდ არ სურდა, ძნელი სათქმელია, ფაქტია, რომ ეს არ მოხდა. მიკროინფარქტის შემდეგ თავს კარგად გრძნობდა, მაგრამ 65 წლის ასაკში გულმა კვლავ უმტყუნა.


ლია ელიავა 1998 წელს გარდაიცვალა. ოთარ კობერიძემ მეუღლის გარეშე 17 წელი იცხოვრა. ლიაზე ლაპარაკი უჭირდა, ''ანგელოზიო'', იტყოდა და თვალზე ცრემლი ადგებოდა... (ანა კალანდაძე,ჟურნალი ''რეიტინგი'')
ლია ელიავას და ოთარ კობერიძის ერთადერთი ქალიშვილი ნანა, რომელიც მხატვარი გახლდათ, 2017 წელს გარდაიცვალა 59 წლის ასაკში. მას მეუღლეც რამდენიმე წლით ადრე გარდაეცვალა უკურნებელი სენით. თავადაც ამ სენს ემსხვერპლა...

ნანა კობერიძეს ერთი ქალიშვილი დარჩა - ანკა მანჯგალაძე, რომელიც პროფესიით არქიტექტორია.