"ქართული თვისებაა, მადლობის თქმა დავაგვიანოთ, ყველაფერი, რაც სათქმელი გვაქვს, მაშინ ვთქვათ, როცა ამას აზრი აღარ აქვს" როგორც ცნობილია, პოეტი და საზოგადო მოღვაწე ჯანსუღ ჩარკვიანი საკმაოდ მძიმე მდგომარეობაშია - ინსულტის დიაგნოზით რეანიმაციაში მოათავსეს. სავარაუდოდ, ინსულტი მის წინააღმდეგ განხორციელებულ მორალურ შეტევას მოჰყვა, ზოგიერთი კოლეგის მხრიდან...
ბატონი ჯანსუღის მდგომარეობამ ბევრი ააღელვა და ყველას ერთად გვინდა, რომ მალე გამოჯანმრთელდეს და ეს გამოწვევაც დაძლიოს.
ფილოლოგი თამარ უჯმაჯურიძე ამ ამბებთან დაკავშირებით ერთ ამბავს იხსენებს, რომელიც ცნობილ დღეს ქართული ისტორიიდან - 1978 წლის 14 აპრილს უკავშირდება, როცა ქართველი ახალგაზრდები დედაენას იცავდნენ:
"ჯანსუღ ჩარკვიანმა 14 აპრილს, ერთადერთმა, შეძლო და უნივერსიტეტის წინ შეკრებილი სტუდენტები სააქტო დარბაზში შეგვიყვანა. სხვას არავის ვენდეთ.
სვანური ქუდი ეხურა, ჩქარი ნაბიჯით მოგვიახლოვდა, არ ვიცი, სად იპოვა იქვე მოზრდილი ქვა, ერთ-ერთ სტუდენტს გაუწოდა და უთხრა: შევიდეთ სააქტო დარბაზში და ერთად ვუყუროთ სესიის მიმდინარეობას, თუ ყველაფერი ისე არ დამთავრდება, როგორც ჩვენ გვინდა, ამ ქვით ჩამქოლეთო. იცოდა, რით დამთავრდებოდა ყველაფერი? ვისაც შევარდნაძის ბუნება ახსოვს, ის მიხვდება, რომ მისი ქმედებების გათვლა მის გარდა, არავის შეეძლო... ყველაფერი ისე დამთავრდა, "როგორც ჩვენ გვინდოდა", გასაკვირი კი ისაა - და მეც სულ მიკვირს - რომ ეს ფაქტი არავის და არასდროს არ გახსენებია... იმდენად არავის, რომ ხანდახან დავფიქრებულვარ, ხომ არ დამესიზმრა ეს ყველაფერი...
ქართული თვისებაა, მადლობის თქმა დავაგვიანოთ, ყველაფერი, რაც სათქმელი გვაქვს, მაშინ ვთქვათ, როცა ამას აზრი აღარ აქვს. ჰოდა, მინდა ახლა გითხრათ, რომ თქვენი მაშინდელი გამოჩენა ქართველ სტუდენტებთან ჩემი მეხსიერებიდან არასდროს ამოიშლება. თქვენ მაშინ იმედი გაგვიჩინეთ, თუმცა, დღემდე არ ვიცი, სააქტო დარბაზში რომ გამოგყევით, თავად კი გქონდათ ყველაფრის ისე დამთავრების იმედი, "როგორც ჩვენ გვინდოდა?" თქვენ მაშინ ჩვენთან ერთად გაიზიარეთ ის სიხარული, რასაც ქართული ენის გადარჩენა ერქვა. სხვა რომ არაფერი, ეს სიამაყე ხომ გვაქვს მაშინდელ ახალგაზრდებს და თქვენ, ჩვენთან ერთად?!
ძალიან მინდა, მოერიოთ სიკვდილს, ბატონო ჯანსუღ!"