"შვილი მტრულად გაზარდე და მოყვრულად გამოგადგებაო" - ეს მიდგომა დღემდე ცოცხლობს ბევრ ოჯახში. განსაკუთრებით ვაჟების მიმართ ხშირად გამოიყენება ასეთი მეთოდი - ფიქრობენ, რომ მხოლოდ ასე შეიძლება ნამდვილი კაცის აღზრდა, მაგრამ ეს მიდგომა ორივე სქესის ბავშვებს ეხება.
მკაცრი "სპარტანული" აღზრდა ბევრს კარგ ვარიანტად ეჩვენება. მაგრამ როგორ ავზარდოთ გამბედავი, ნებისყოფის მქონე და წარმატებული ადამიანი? ბევრისთვის გაუგებარია, სად უნდა იყოს ზღვარი სიმკაცრესა და წესრიგს შორის. ზოგი ფიქრობს, რომ ჯობია ზედმეტად მკაცრი იყო, ვიდრე ზედმეტად რბილი. სამწუხაროდ, შედეგი მშობლებს ნაკლებად გაახარებს.
ბავშვების მკაცრი აღზრდა ახშობს ემოციებს, უჭირთ მათი გამოხატვა და ყოველთვის იგრძნობენ თავს არასასურველად. "მკაცრმა აღზრდამ სითბოსა და სიყვარულის გარეშე, შეიძლება სერიოზული ზიანი მიაყენოს ბავშვის ემოციურ ჯანმრთელობას.
ბავშვისგან, რომელიც მკაცრ და ცივ ოჯახში გაიზარდა, შეიძლება ნამდვილად გამოვიდეს თავდაჯერებული, ამბიციური და მიზანსწრაფული ლიდერი. იგი ბევრს მიაღწევს პროფესიულად, მაგრამ გაუჭირდება პირადი ურთიერთობების შექმნა, რადგან ბავშვობაში მისი გრძნობები იგნორირებული იყო.
ასეთ ადამიანს შიგნიდან წუხს შინაგანი კონფლიქტები - მან არ იცის, როგორ მიიღოს ემოციური მხარდაჭერა სხვებისგან და თავად თავს ვერ ეხმარება.
სირთულეები ჩნდება თვითშეფასებასთანაც - თუ ბავშვს ბავშვობაში იშვიათად აქებდნენ, იგი ეჭვობს, რომ საუკეთესოს არ იმსახურებს.
დიუკის უნივერსიტეტის სამედიცინო სკოლის კვლევამ, რომელშიც 500 მონაწილეს მოზარდობიდან 30 წლამდე აკვირდებოდნენ, აჩვენა, რომ მოსიყვარულე მშობლების შვილები უფრო ბედნიერნი და ნაკლებად შფოთვინები გაიზარდნენ. მთლიანად მათი ცხოვრება უფრო სტაბილური იყო "სპარტანული" ბავშვობის მქონე თანატოლებთან შედარებით.
ფსიქოლოგები თანხმდებიან, რომ ბავშვისთვის მნიშვნელოვანია ზრუნვა, მხარდაჭერა და გაგება. ბავშვს სჭირდება უსაფრთხო გარემო, რომელშიც ყოველთვის იგრძნობს, რომ მის ინტერესებს პატივს სცემენ, ასწავლიან და - რა თქმა უნდა - უყვართ.
ბავშვი ხშირად იმეორებს მშობლების ქცევის მოდელებს - უყურებს, როგორ ესაუბრებიან ერთმანეთს, როგორ იქცევიან საზოგადოებაში და იღებს მათ მაგალითს. ამიტომ საუკეთესო აღზრდის მეთოდი ხშირად საკუთარი მაგალითია. არ აქვს აზრი ბავშვს მოსთხოვოთ ის, რასაც თავად არ აკეთებთ.
მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, რომ ადამიანის ნამდვილი ძალა არა მხოლოდ ფიზიკურ უნარებშია, არამედ იმის უნარშიც, გაიგოს, მართოს საკუთარი ემოციები და პატივისცემით მოეპყროს გარშემომყოფებს".